Gardaşım Şiiri - Habip Altıok

Devr-i fetretindeyiz şimdi, modern çağların...
Düşmüşüz pençesine zalim, softa ağların.
Hal-i pürmelâlime bakar, bakar ağlarım.
Müslüman, müslümanla vuruşuyor gardaşım...

Allah’a havale et diyor, gel buna yanma.
Veresiye dağıtılan adalete inanma.
Ahiret’te ödemeyi, Hak bilir amma,
Kendi bu dünyada peşin, erişiyor gardaşım...

Hani vardı ya, Şu Sıffin’deki uyanık ulemâ.
Sanki mızraklarıyla tekrar, çıktı yoluma.
Benden habersiz fetva verip, benim adıma...
Vekâleten Allah’la görüşüyor gardaşım...

Din adına çıkmış ortaya, üç beş sahtekâr.
Allah, haşâ genel müdür, kendi sekreter.
Adli İlahi’de görüldü mü böyle kâr?
Günah benim, sevap onun, bölüşüyor gardaşım...

Şükür bunları da gördük ahir zamanda.
İhlaslı imam arıyorduk, gitti iman da.
Fitne, fücür, koğu, gıybet hepsi tamam da,
Harama helal nasıl, karışıyor gardaşım.?!

Garip Gurebânın hakkını yutan müslüman.
Dünyayı kendisine cennet yapan müslüman.
Dünya için ahiretini yıkan müslüman,
Benimle müslümanlıkta yarışıyor gardaşım...

Seyirlik oldu şimdi pazardaki sergiler.
Nerelere gidiyor ödediğim vergiler?
Kafamda dursa bile, beynim durmaz sorgular,
Bizim cüzdanı kimler, kırışıyor gardaşım...

Gardaş der yanardık, ayağına bir taş değse.
Fazla derinlere dalıp, çıkmayım neyse...
Kurtlar sofrasında kuzu, nasıl bir şeyse?
Kurt, kuzuyu koklayıp barışıyor gardaşım...