Gardasim Şiiri - Orhan Sönmez

Yaş ellidört olmuş kemale Erdimmi
Baba yurdun özledim be gardaşım
Akan göz yaşımı bile artık silmem
Halimiz perişan bir görsen gardaşım

Günlerim geçiyor acıyla sancı içinde
Yolunu gözlerim hep leylek göçünde
Kepçeyim dünya denen kazan içinde
Alman Ellerinde yalnızım ah gardaşım

Bir dokunsan bin ahımı dinlesen
Dinlerken benim gibi sen inlesen
Dost bildiklerim ilk selamı kesen
Bu hale nasil geldik ah gardaşım

Gardaşlık Bahçeye çekdin duvarı
Karıya kaptırdın bak sende yuları
Anayı gömemedin belki babayı
Dünya kimseye kalmaz gardaşım

Felc olunca inme indi bak dilime
Fazladan yazarsam kaçar derine
Eben Deden öldü bak kendi yerine
Vicdansızlar çoğaldı ah gardaşım

Artık acıtmıyor yaralarımı diken
Yılanın zehrine aşına oldum erken
Bize kucak açıp bizi bizden eden
Akrepler türedi ah be gardaşım

Sırtın açıkta postun kalın değilse
Şaşma kurt çakal’a boyun eğerse
Hasta gardaşını unutun megerse
Orhan can çekişir ah be gardaşım

Düşün ister ağla istersen sevin
Kapısı kapanmış artık Fatigin evin
Hani çok korktugun incigin alinin
Durumuna düştün ah gardaşım