Garda İftar Şiiri - Burhan Ali Yağmur

Adam, sakince koydu kahrını tabağa.
Bakmasalardı göz yaşı da ekecekti.
Uykusu bastırıp uyanınca sabaha,
Adam kahırla iftar etti ve doydu kahıra.

Kadın, yavrusu yanında yola koyuldu.
Ürkek bakış, tedirgin ayakla sürerken,
Sanki o bakış dönüşmüştü bir sancıya.
Kadın acıyla iftar etti ve doydu acıya.

Çocuk, her şeyden habersiz gülerken solda,
Kulağında bir tokat patladı aniden.
Dondurma yerdedir ve yenisi ilerdedir
Çocuk azarla iftar etti ve doydu azara.

Adam, bu defa kocamış ihtiyarlardan,
Ama saçı siyahtı biraz benimkinden.
Gamlandı yanında duran destekçisinden.
İhtiyar gamla iftar etti ve doydu gama.

Genç, bir çift göze bakıp doymak uğruna,
Korkuyla aşıp geldi dikenli yolları.
Garda veda vakti gelip çattığında,
Genç, matemle iftar etti ve doydu mateme.

İnsan, emaneti teslim etti hasretine.
Sunuldu bir irin kaynayan şerbetine.
Bir gün daha dilendi sığınıp rahmetine.
Fakat sunulan ikram geriye çevrilmezdi,
İnsan kanla iftar etti ve doydu zulmetine.