Gamzelerime Hapsettiğim Adam

Bu akşam soğudu birden odam
Yerde duran şamdan cıtırtısız
Ürkek parmak uçlarım
Ve senler saçıldı odamın her bir köşesine

Kuzine sobamızda patatesler
Elimde tereyağı kendinden geçmiş
Bir ucundan böldüğüm trabzon ekmeği
Sanki bana birşey anlatmak ister gibi

Yağmurlu ankara
Tıpkı elimi bırakıp gittiğin gün gibi
Yarıya inmiş perdeleri yasda
Yüreğimden çıplak ayakların geçiyor
Saat 03 14 gözümde dirhem uyku yok
Acının beden bulma çabaları
Ete kemiğe bürünüyor şiirlerim
Alıyor kalemi eline yazıyor

Fersah fersah senler dökülüyor beyaz kağıtlara
Seni yazıyor yine titrek kalemim
Satır aralarına hapsolmuş iki kelimeyim
Noktalarla dolu avuçlarımda virgüle yer yok benim dünyamda
Hep sondan bir önceki basamakta yoruluyor ayaklarım
Yaşanmışlıklar ipini çekiyor umutlarımın
Kirpik uçlarıma yer eden yaşlara inat

Of hasretin başımda duman duman
Özlemin soluma dolalı yağlı urgan
Yüreğimde poligonlar koşan kısraklar ve umudumun beyaz atlı süvarisi
Yine sana hasretim
Yine sana özlem
Uykuda rüyada düşte hayalde
Her yerimde sen ol
Bu temmuz akşamında bir gülüşün
Şavkıyla bir kere daha yansın bedenim
Gamzelerime hapsettiğim adam
Değdir yüreğini yüreğime sevda adına
Sen ve ben yeteriz tüm cihana