Gamsızlığım ve Yalnızlığım

Bu güne kadar hiç bir şeyi dert etmedim kendime.
Doğuştan gelen iki hastalığımdan kalça çıkığını,
Bacağı olmayanlara bakarak sevdim bile...
Varsın çoğunluktan bir farkım olsun.
İkinci hastalığım olan cilt problemini,
Doktorlar ilk defa görmüştü.
Zamanla geçer dediler, ben inandım.
Babam sa bunu falanca yerdeki kişi çözer diyenlere inandı...
Olsun, bu sayede epeyce yer gördüm,
Kızamığın tedavisi için bir sürü yol öğrendim :)
Derken kaybetmediğim inancım haklı çıktı
Ve zamanla yok olup gitti hastalığım.
Lise bittikten sonra İstanbul açtı kucağını
Şansım yaver gitti, iyi işler buldum.
İkinci işimden yok yere kovuldum
Şimdi üçüncü işimde yine mutluyum.
Bir de İstanbul bana sahtekarları öğretti
Yediğim bir kazığın faturasını, halen ödüyorum
Ne polisten fayda gördüm, ne eşten, ne dosttan...
Ailem tuttu ellerimden uçurumun ucundayken.
Yine de kimseye kızmadım, isyan etmedim yaradana
Hayatıma girenler de oldu bu arada
Ben terketmedim, terkedildim.
Buna rağmen kendisi bilir deyip salıverdim.
Şimdi ben mutlu, o mutsuz tarafında hayatın.
Benim herşeyim şu gamsızlığım.
Sadece pişmanlık üzebilirdi beni
Ne mutlu ki hiç pişmanlık duymadım.
Belki de kendi düşen ağlamazı benimsemiş,
Belkide bunu hayat felsefem seçmiştim...
Gamsızlığımdan başka bir de yalnızlığımı sevdim,
Gamsızlığımla ayakta kaldım,
Yalnızlığımla şiirler yazdım
Aslında bütün hüner kalemimdeydi,
Ona sadece bir el lazımdı,
Bende iki tane vardı...
Bir elime onu aldım, diğerine sigaramı
Kendi ruhumu da verdim kalemime
Bir de ellerimin tüm kullanma haklarını
Kalemden sonra kelam başladı zaten
Sevene teşekkür ettim,
Kızmadım sevmeyene
Sevgili gamsızlığım,
Caanım yalnızlığım
Siz olmasanız ben ne yapardım?

26.03.2005