Daldın dalgıç gibi kitaplara
çıkışta yüzünde dingin yaz akşamı
gördün güneşte ve gölgede kayaları
ağaçların dallarında yıldızlar vardı
sonsuzluğu dövüyordu dalgalar sayfalarda
Yani çocukluğun doymaz açlıktı
sürekli çağrı... Sonsuz ufka. Oysa
soldu kahkaha çiçekleri yollarda
çınlayıp durdu kitapta soluşun sesi
şafakta sararmış yapraklarla
Demek... İşte gam, yaşayıp gidiyorum
eski sular ılınıyor damarlarımda
Gizli anlamlar, vakitsiz dilekler...
Çılgınlıklara eyvallah, biliyorum
sonsuzluk çiseler büyük sularda
Kayıt Tarihi : 28.9.2002 01:49:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Hayatın verdiği desrler, olgunluk, acı ve keder..
