Galata Şiiri - Bünyamin Göksu

Sisli bir İstanbul akşamında düşlüyorum seni
Öyle masum, öyle zarif, öyle biçare, öyle işte
Ne vazgeçebiliyorum dudağının üstündeki benden
Ne de hayal edebiliyorum bir lahza senden

Galatanın kız kulesini izlediği yerden düşlüyorum seni
Öyle imkansız, öyle uzak ama öyle güzel ki, öyle işte
Ne salacak sahilinden izleyebiliyorum seni
Ne de sana gelebiliyorum hezarfen ahmet gibi

Biliyor musun, şimdilerde düşlemiyorum seni
Çünkü seni değil seninle düşlemek istiyorum artık
Ya zemherinin en soğuk gününde gel rüzgar gibi
Ya da bir yaz akşamı git güneş gibi
Ama sen yine de gel
Yine de gel bana toprağa düşen cemre gibi