Ulu bir ağacın dalındaki yuvadayım
Her rüzgâr esişinde başlarım sallanmaya
Uykunun ölüme en yakın noktasındayım
Öyle dalmışım ki mecalim yok uyanmaya
Yuvarlanıp dururum bir günden ötekine
Unuttum nasıl geldi geçti bu otuz sene
Bilmeden kanmışım dünyanın cazibesine
Keşke imkân olsaydı yeniden başlanmaya
-Ve 11 sene sonra
Yaş oldu kırk bir, uyandım ki etraf perişan
Bir ben miyim bu düşü gerçek gibi yaşayan
Gördüm ki bu rüyanın azı kâr, çoğu ziyan
Artık biriktirmeli, başladım yaşlanmaya
Kayıt Tarihi : 14.7.2012 15:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!