G i z Şiiri - Erol Dal

Sinsice bir sızının merakında mıdır ömür
Bilmediği kapıların çalınmasında, açan sofa da
Vurduğunu bilmeden çalan şarkı mı vuran
Yoksa rüzgâr mı arsız.
................Sefersiz yolcu gelmiş sokağa
................Tassız, tasasız hamamlar;
................Yabancı değil oysa bize,
Kaldırımda ki adımlar.
Şehrin büyüsü yok bu gece, nedensiz bakışlar sarmış ruhunu
Bir tufan ki, orta yerinde yolun, duydum ki cümbüşler basmış.
Sızmış gözler doluşmuş mısralara,
Et, hem canlı hem de ağırmış.
Kaldırımlara, “uçan kurtlar” dadanmış, yerler süt beyaza akmış.
................ Adımlar, sıklaştıkça
................ His kapladı sokağı.
................ Köşe başında ki çöplükte
................ Kedi oynaşmaları ile birlikte.
Yağmurun şehvetli dokunuşlarından aldı payını;
Gecenin arınma suyu doldu dehlizlere.
Aktı deliklerinden, oluk, oluk kirlenmiş şehir bu gece.
Yağmur da dindi.
................ Adımlar, durdu sokağın kuytu evinde.
................ Çalan tokmak sesiydi artık.
................ Gıcırdayansa, ahşap kapı.
................ Açanı seçemedim. Belki yine rüzgârdı.
Gördüğüm bacaklardan tanırım geceyi, birde bodrumdaki nemden.
Yol ile yerim arasında durur kalem.
Eteklerin altı ayandır burada, penceremin önünden geçerken şehir.
bacak aralarında son bulur sabah.
Erkenden.
................ Kapalı kapılar artık,
................ Yolcu da girdi evine
................ Kala, kala ben kaldım
................ O(da)
................................................Gizlendiğim yerde ki nemden.