Fuzuli Şiirleri - Şair Fuzuli

Kimdür ki cihânda fânî olmaz
Devr-i feleğün amânı olmaz

Dünyâ yedi başlu ejdehâdur
Endîşe-i ülfeti hatâdur

Zâr ağladı eyle kim hem ol dem
Âhı ünine yığıldı âlem

El cem‘ olup etdiler nezâre
Mecnûn-ı siyâh-rûzgâra

Sâkî meded et ki derd-mendem
Gam silsilesine pây-bendem

Gam def‘ine câm-ı mey devâdur
Tedbîr-i gam eylemek revâdur

Müşkil işe düşmişem meded kıl
Mey hırziyle belâmı red kıl

Hall eyleye gör bu müşkilâtı
Kemm etme kulundan iltifâtı

Maksad şem‘i münevver oldı
Sandûk-ı emel dür ile doldı

Tedrîc ile kıldı kilk-i takdîr
Nakş-ı garazı rahimde tasvîr

Eylerler idi hat-ı vefâ meşk
Artardı demâdem anlara aşk

Leylîde ohumak ıztırâbı
Olsa ruh-i Kays idi kitâbı

Bî-hûdedür ol kamu fesâne
Kim âşıkdur fülan fülâna

Çün vâkıa şek mahalli oldı
Ol vâkıadan teselli oldı

Olmışdı gül ile sebze-i ter
Firûze-fürûz ü la‘l-perver

Bir niçe musâhib-i vefâ-dâr
Mecnûn-ı şikesteni görüp zâr

Göz yaşını bes ki tökdi her sû
Her merhaleden ahıtdı min cû

Bir ebr-i belâ idi güvâhı
Bârân sirişk ü berk âhı