Fuzuli Şiirleri - Şair Fuzuli

İzhâr kılup nişâne-i gam
Kim kıldı seni esîr-i mâtem

Ger âşık isen sen ey cihân-gerd
Kaçma ki menem senünle hem-derd

Demdür uyana yuhudan ağyâr
Şerh-i gam ü derdüm ola düşvâr

Men ahter-i burc-i iştiyâkem
Men şem‘-i serâçe-i firâkem

Hazerüm ta‘neden ol gâyete yetmişdür kim
Yâra ağyâr olup ağyârum ile yâr olubem

Demezem dahi sana âşıkem ey gül zîrâ
Sana âşıklığum izhâr edeli hâr olubem

K’ey tâife-i bülend-pâye
Bî-gâneliğ etmen âşinâya

Edüp meni iltifâta memnûn
Leylîni edün refîk-i Mecnûn

Efgân edüp etdi hırkasın çâk
Sahrâlara düşdi zâr ü gam-nâk

Bu Mecnûnun zencîre özin bend etdüğidür ve Behâne ile Leylî tarafına getdüğidür

Bir gün seher ol mücâvir-i deşt

Gel mülküne bâğuna güzer kıl
Mahsûl ü menâfi‘e nazar kıl

Munı deyüp ol garîb ü hayrân
Dutdı reh-i bâdiye kemâ-kân

Gör cân ü tenümde ıztırâbum
Sor hâl-i dilüm eşit cevâbum

Men mektebe getdüğüm zamânlar
Hıfz-ı sebak etdüğüm zamânlar

Peyvendüni gayr ile eşitdüm
Bi’llâh ki besî teaccüb etdüm

Ey çeşme-i âb-ı zindegânî
Sen cânum içindesen nihânî

Cefâ-yı çerh-i kec-reftâr elinden var min derdüm
Bu yetmez mi ki bir derd arturursen derdüme sen hem

Gehî şevk-i visâl ü geh belâ-yı hecr ile zârem
Özüm hem bilmezem derdüm nedür men niçe bîmârem

Âsîlerün olasen penâhı
Nevmîdlerün ümîd-gâhı

Sensen çü şefî‘-i her meâsî
Ne gam eğer olsa kimse âsî