Fuzuli Şiirleri - Şair Fuzuli

Cefâ-yı çerh-i kec-reftâr elinden var min derdüm
Bu yetmez mi ki bir derd arturursen derdüme sen hem

Gehî şevk-i visâl ü geh belâ-yı hecr ile zârem
Özüm hem bilmezem derdüm nedür men niçe bîmârem

Âsîlerün olasen penâhı
Nevmîdlerün ümîd-gâhı

Sensen çü şefî‘-i her meâsî
Ne gam eğer olsa kimse âsî

Bî-kesliğ olup sana mukarrer
Bî-kes olasan müdâm ü bî-zer

Âkil kişi dûr-bîn gerekdür
Dünyâya ümîd bir direkdür

Sen meyl-i ferâğ u râhat etdün
Bir künc dutup ferâğat etdün

Göster mana hem tarîk-i râhat
Kim sen nişe eyledün ferâğat

Ey fark-ı emel külâh-dûzı
Sâhib-rakam-ı berât-ı rûzî

Rahm et men-i zâr ü bî-nevâya
Derd-i dilümi yetür devâya

Kurban sana özge nâzenînler
İdrâküne yüz min âferînler

Kimse çü sana vefâda yetmez
Cânın sana kimse verse yetmez

Mâtem-zedesen siyeh libâsun
Kimdür ol nişedür bu yasun

Derd ü elemün denizi daşdı
Seylâb-ı belâ başumdan aşdı

Geh dağdağa-i tabîb gördüm
Geh sa‘y ile Ka‘beye yöğürdüm

Açılmadı hîç bâbdan bâb
Tedbîrüme âciz oldı ahbâb

Cânum gedeli besî zamandur
Cismümdeki şimdi özge cândur

Sensen hâlâ tenümde cânum
Gözde nûrum ciğerde kanum

Âvâzı idi besî mülâyim
Üslûbı dürüst usûli kâim

Tahrîr ile her çekende âvâz
Kuşlara dutardı râh-ı pervâz