Nasıl anlatayım seni
İçim ürperiyor gözlerim doluyor
Yüreğim acılar içinde kıvranıyor
Anlatacağım olmuyor olmuyor işte
Çocukken beraber büyüdük
Senelerce aynı okulu paylaştık
Beraberce futbol maçlarıyla eğleştik
..
KESK; taşımacılar, maliyeciler ve sağlıkçılar gibi kendine bağlı tüm sendikaların genel merkezlerine bildiri göndererek 24–28 Aralık tarihlerinde yapılması kararlaştırılan 'Demokrasi Yürüyüşü”nün Abdullah Öcalan'ın ülke gündemindeki sıcak yeri dolayısı ile uygulanabilirliği yönünde yeni bir görüş talep etmiştir.
Aslına bakılırsa (ki ben böyle okudum bu tavrı) KESK bu bildiriyi kendine bağlı sendikalara deklare ederek eylemin yapılmaması cihetinde bir mesajı üzeri örtülü olarak vermiştir. Ve:
— “Demokratik teamüller gereği, biz sendika genel merkezlerine konuyu taşıdık ve görüş istedik. Bize ulaşan ortak görüş ve sonuç itibarı ile de yürüyüşün iptal edilmesi kararını verdik...'' sığınmacılığı ile topu sendikaların genel merkezlerine atmıştır.
Sendikaların genel merkezleri ise şubelerine, “içinde bulunduğumuz gergin süreçte söz konusu Ankara yürüyüşünün provokasyona uğratılabilme ihtimalinin yüksek olduğu'' öngörüsünü içeren bildirileri tebliğ etmişlerdir. Yani, onlar da topu şubelere atmışlardır.
Ben de bir sendika şube yöneticisi olarak diyorum ki:
Daha önce yapılan ve bundan sonra yapılacak tüm sendikal eylemler de provokasyonlara açıktı ve açık olacaklardır.
..
Yine yüreğime yerleştirdiği hüzünle birlikteyim sabahın. Sessiz bir çığlıkla beraber ama duymuyorum, yüreğimi acıtıyor. Karanlık dehlizlerde gecelemiş gibi korkum avurtlarıma kadar şişmiş…
Tel tel olmuş kıllar fışkırıyor tenimden, terimden boncuklar dizilip şapır şapır dökülüyor, yine de sorum cevapsız:
-Niyedir ki, gökyüzünün esmer teninde ben ben olmuş yıldızların hışmı hep üzerimdedir? Bilemiyorum…
Dokunaklı türküler yakıp cıgaramla birlikte boğabilir miyim sabahı? Bunu da…
Ama denemek gerek, bir kez daha…
Bu sayıklamalar, bu sabuklamalar Nietzsche’nin ayıplarından bana kalan çığırtkanlıklar mıdır, yoksa saklambaçla körebenin oyunu muydu beni şaşı bırakan, ahizelerin yamuğu mu yoksa?
..
Arkadaşlarım bekliyor beni,karşı mahalleyle maçımız var.Kazanana da bir tepsi baklava...Ne,her adım attığımda bir sancı başlıyor bacaklarımda.Ben nasıl futbol oynarım bu halimle,yoksa hala bitmedi mi bu kabus? Biri bana neler olup bittiğini anlatabilir mi? Yok hayır ben yaşlanmadım.Sadece sag ayagımı kırdım alçıya aldılar 1 ay kalıcak öle sadece.
Tamam bunu kuruntu yapmamalıyım evet.Yazıyı yazmamdaki amaçta ayagımı kırmamda degil başka bir şey olsa gerek…
İşin özünü sizlere söyle açıklayayım o zaman. Bir film şeridi gibi geçiyor gözümden mazi.Ve her yıl yaşlandıkça biraz daha artan bir yorgunluk.Zaman usta bir hırsız gibi neler çalmış gençliğimden.Ben ise bunun farkına elimde hiç bir şey kalmadıgında anlıyorum kahretsin.Hayat kavgasında boğuşurken hatalarla doldurmuşum yüreğimi meğer ki sonu olmayan bir labirente dönüştürmüşüm aklımı.Burdan kurtulmak içinse bir sağa bir sola koşup duruyorum.Keşkelerle dolu bir dünya kurmuşum zihnimde.Öyle ya her insanın bir keşke’si vardır yok diyemez yani.
Hep kazandım derken bir puan kaybetmişim hayattan.Beni üzen tarafıda bu neden kazandıklarım sonunda teker teker kayboluyorlar? Neden yüzüm gülerken birdenbire rengi atıyor ve üşümeye başlıyorum?
Neden artçı depremler sonbaharda artıyor ve şiddetini çogaltıyor? Neden İnsanlar bana karşı yüzüme sıçar gibi konuşuyor?
Her neyse cevabını bulamadıgım birkaç soru işte.Ortak yönleri ise hepsinin hayatla ilgili olması.
..
Sabah evden çıkarsın HOŞÇA KAL demeden
Yıllarca, en büyük aşkınla bir kahvaltı yemeden
Türkçe, İngilizce, Arapça derdini diyemeden
Ona kırgın olduğunu anlatmak için..
Merdivenleri inerken arkana dönüp gülümseyemezsin
Saatlerin Onsuz geçer ALO! NERDESİN? diyemezsin
..
Aynı mahallenin genciydik
Tam karşı karşıyaydı evlerimiz
Gördük, sevdik, birbirimizi beğendik
Daha birbirine değmemişti ellerimiz
Hep utanır kaçardı benden
Ama seviyordu, belliydi gözlerinden
..
Saatlerin birdir bir oynadığı bir zamandı
Salkım saçak söğütler altına uzanırdık,
Ağzımızda öğlen yemeğine müteakip kibrit çöpleri.
Karın tokluğunun kazdığı kuyuya,
Derhal fener cimbom muhabbetti düşerdi.
Ardından ya tatlı bir kavga ya küsüp gitmeler.
O zamanlar güneş daha bir iştahla doğardı,
..
ZEYTİNİM. Günaydın.
Ellerim titrese de,
Yüzüm solmuş olsa da,
Senin için süslendim.
Bana kızgın mı gittin cennete.
Yoksa, hasret içinde mi.
..
Küçüktük bir zamanlar, ama yürekler büyük,
Her tür işi yapardık, yakışmazdı hırsızlık.
Telden arabalara, sadece odundu yük,
Yeşil kesmek mi? Hâşâ! O en büyük arsızlık.
..
Kadının çığlığı yükselir
Gecenin içinden
Sancıları tutmuş
Doğuracak
Çıkacak bir beden
Bedeninin içinden
Canı acır
..
Telgraf
Yetim bir gecenin sabahında, üşümüş sesini ısıtmak istiyordu. Sevgi arsızı şımarıklıkla sordu kadın;
- Ben senin neyinim?
Adamın günahşk bakışları bir gemi gibi yanaşmıştı kadının liman misali gözlerine.
-Sen benim canımsın! Cana can katanımsın!
-Başka?
..
……………………Matbaada çalıştığım işçi arkadaşlarıma
Son ana kadar bir umut beklentisi
Biten umudun acısıydı biriken gözlerinde
Bir insaf belki çorap olurdu çocuğunun ayağına
Bir insaf belki bir gömlek olacaktı bayramlık
..
Vatandan ayrılalı iki yıl kadar olmuştu.Bir ikindi vakti çocuklarımız,
-Parka gidelim. Diye, tutturdular.
Park dedikleri yer; hem çocuklar için oyun alanı hemde büyüklerin ve çocukların spor yapacağı geniş bir mekandı.Göz alabildiğine yeşil bir saha.Türk arkadaşım ve ben çocukları yanımıza alıp, yürüyerek oyun alanının yolunu tuttuk.Güle oynaya, çocuklarla parka vardık.Çocuklarımız sevinçle koşuştular, salıncaklara...Onlar sallanırken, bizde arkadaşım ile daldık sohbete.Hep özlemimiz Türkiyemiz.Konumuz Türkiye...Hasretlik buram buram, burnumuzun direğini sızlatıyor.Türkiyem...Türkiyem....
-Şimdi Türkiye de olsak, şöyle yapardık, böyle yapardık, muhabbetleri sürüp gidiyor...
Çocuklar çok mutlu.Oyun alanı onlar için bulunmaz bir nimet.Ha bir oraya, ha bir buraya koşuşturup enerjilerini sarfediyorlar.Bizde hem sohbet edip hemde gözlerimizle onları takip ediyoruz.Park alabildiğine kalabalık.Futbol,basketbol vs...insanlar gurup olmuş çeşitli oyunlar oynuyorlar.
..
Eski zamanlara dönelim…
Okula gidelim, siyah önlükler üzerine naylon beyaz yaka takalım,
Sabahın ilk dersine geçmeden önce ülke haberlerini anlatalım,
Libya başbakanı ABDULSELAM CALLUT’un ziyaretinden başlayalım…
Sınıf başkanı yazar; okula gelirken 5 parça meşe odunu alalım,
“ Hanım kızlar, canım kızlar “ olmadan türkü söyleyelim,
Komünist türküsü olmasın, bir türkü daha söyleyelim…
..
Arif'e tarif
Akasya caddesinde küçük bir terzi dükkanımız vardı. Eevet küçük, iİçinde nice umutlarımızın kol gezdiği, nice sevgilerimizin destan döndüğü ve bence bu gün varlığımızın nedeni sevdalarımız vardı. Emeğimiz çığ gibi büyürdü orda. Beyler ve bayanları şık kılmak için çok sebat gösterirdik.
Birgün, dükkandan içeri siyah takım elbiseli çok şık koltuğunda kitapları bir delikanlı girdi. Yüzünde geleceğe bakan bir ifade vardı. Gömleğinin düğmesi kopmuş dikilecekmiş onu söyledi... Ayak üstü düğmesini dikerken üç beş laf ettik...
..
Kadim dostum kelimeler
Az Orhan Veli’yim
biraz Edgar Alen PO
dağarcık değil sanki mübarek bildiğin dePO
lüzumlu lüzumsuz bir sürü hırdavat
..
Sabah horoz sesiyle uyandım
Aradan biraz geçti zaman
Dışarıya çıktım baktım ufka
Çıkıyordu güneş yavaş yavaş
Gözlerim kamaşıncaya kadar seyrettim
..
Ø
Dert yanmaya başladık
Dört tarafı denizlerle kaplı yeraltı yerüstü sularıyla bir doğa harikası olan ülkemizde ne olduda birden bire susuzluktan dert yanmaya başladık Dost şeref olarak bu konuya kayıtsız kalamadım
DERT YANMAYA başladık Şiiri mi paylaşım soframıza sunuyorum saygılarımla
..
Su Gibi_Sizi tanıyoruz ama yinede bizlere kısaca yaşam hikayenizi anlatır mısınız?
Esin Döndüoğlu_
Balıkesir’in Bigadiç ilçesinde 1959 yılında mayıs ayının tam 7 sinde ikinci kız çocuk olarak doğuvermişim… Pancar bölge şefliğinde şoförlük yapan bir babanın ve ev hanımı bir annenin kıymetlisi olarak…. 4 yaşına kadar pek bir şey hatırlamıyorum.. Evde erkek çocuk olmaması nedeniyle sokakla tanışmam o yıllara dayanıyor.. Evin bütün dış işleri o yaşlardan itibaren bana görev olarak verilmiş… Sürekli kızarak gittiğimi hatırlıyorum bakkala annemin arkadaşlarına konuya komşuya.. Söylene söylene…
İlkokulda tam 3 okul değiştirdim.. 2 si küçücük bir ilçe olan Bigadiç de diğeri 3.sınıf sonunda babamın tayininin en sonunda Balıkesir e çıkması sonucu Balıkesir de… (Yandık 1 sayfa bitti hala ilkokuldayız dediğinizi duyar gibi oldum ;))))
Ama benim çocukluğum gerçekten çok keyifli dolu doluydu… Sokaklar da erkek çocuklarından daha iyi bilye gazoz kapağı 7 kiremit gibi oyunlar oynayarak ağaç tepelerin de geçti… Uzun yıllar bahçemizdeki erik ağacına benden başka çıkan olmadığı için her türlü isteğimi bakın erik toplamam diyerek yaptırdım… (erikte papaz eriği hani)
O zamanlar köylerde pancar ekilirdi AB ye girmek ister istemez gibi yeni başvurduğumuz AB nin bizi takmadığı ve o zamanlar dünyanın global olmadığı rekabetin bu denli acımasız olmadığı yıllardı ki izin vermişler ve oldukça yaygın ekilirdi..Babam sürekli köylere gider uygun olduğunda muhakkak beni de yanına alırdı…. İlkokul 3 te ilk bisikletimi aldı ve lise sona kadar bisiklet yaşamımın bir parçası oldu.. Liseyi bitirdiğimde motosiklet aldı ama elden düşme ve arızalı olduğu üniversiteye gittiğim içinde biraz binebildim ve motosiklet tutkum çok uzun sürmedi..
..
Günümüzün sorunları hiç bitermi
Bir kaçını yazayım ben Murtaza
Dökme suyla hiç değirmen dönermi
Sana nasıl anlatayım Murtaza
Magandalar ortalıkta dönüyor
Kaza kurşunuyla insan ölüyor
..
Futbol şiirleri kısa ve uzun olarak ünlü şairlerden Futbol ile ilgili şiirler ve sözleri
Spor deyince futbol gelse de akla,
Oynayacağın birçok spor dalı var,
Her sporda yarıştığın zaman hakla,
Sevip başaracağın çok spor dalı var…
Bizim İnsanımız alışmış hep futbola,
Tabi futbol koşarak oynanır ayakla,
..
Futbol günümüz dünyasında en popüler spor dalı olmayı açık ara sürdürüyor. Başka başka sporlar, boks gibi, basketbol gibi, atletizm gibi, zaman zaman tahtını zorlasa bile, onun seyirci potansiyeline ve insanları çekiciliğine çok da fazla yaklaşamıyorlar... Kazanmak her zaman gurur veriyor tabi ki sporda da başka başka şeylerde de... Son zamanlarda fanatiklik aldı başını yürüdü... Bu sadece bize özgü değil, bütün dünya da fanatizm futbolu, futbolcuyu ve seyirciyi avucunun içine aldı... Rakip takımın futbolcuları ve seyircileri adeta düşman bir ülkenin askerleri gibi gözüküyor öbür takımın taraftarlarının gözüne... Oysa böyle mi olmalı? Hani spor dostluk ve kardeşlikti... Hani sağlık ve zindelik için yapılıyordu bu spor ve onun bir şubesi olan futbol...
Bu gün futbol piyasası dev bir endüstri artık. Ülkeler ve o ülkelerin öne çıkan takımları hem bu işten milyarlarca dolar para kazanıyorlar hem de ülkelerinin reklamını, tanıtımını yapıyorlar... Biz Türkler ise yıllardır başarıya aç olduğumuz için, kazandığımız her başarı gözümüzde büyüyor ve adeta efsaneleştiriliyor, hem basın hem de halkımız tarafından... Hatırlarsınız mutlaka, Puşkaşlı Macaristan'ı elli sene önce 3-1 lik skor ile yendiğimiz galibiyet yıllarca kutlandı, basında ve her yerde konuşuldu durdu...
Eski zamanlarda maçlara giden büyüklerimiz anlatırdı, seyirciler karışık oturduğu halde hiç kimse de birbirine yan gözle bakmaz, kötü söz de söylemezmiş... Şimdi öyle mi? Maç bittikten sonra, cadde de bile rakip takım taraftarlarını görseler hemen paça kasnak dalıyor, dövmeye kalkıyor arkadaşlar. Neymiş, efendim üstünde Galatasaray forması ya da Beşiktaş forması varmış... Yapmayın arkadaşlar, hepimizi bu ülkenin vatandaşıyız. Milli maçlarda, var mı Galatasaray ya da Beşiktaş ayırımı?
..
''İstanbul Zeytinburnu'nda Bilgi Evleri'nde üretilen robot şınav, mekik çekiyor, takla atıyor, futbol oynuyor. Türkçe konuşup, dans eden robot oynadığı zeybek ile görenleri şaşırtıyor.'' BASINDAN
Bize, hem de Ege Yöresine has bir oyun zeybek tabi ki... Ya da şöyle söylemem lazım. Bize, ege yöresine has bir oyundu, şimdilerde robotlarda oynuyor demeli belki de... Müzik eşliğinde gayet de güzel zeybek oynuyor robotumuz. O değil de şimdi bir de bunların seri üretimini yapıp da hepsine birden toplu zeybek oynatırlar ise robotlardan kurulu bir folklor ekibimiz olur. İnsan çalar robot oynar da diyebiliriz. İtiraz eder mi robotlar yoksa çalgıcılarda robot olmazsa vallahi de billahi de oynamayız diye...
..
Bu Thomas bizim mahalleye geldiğinde öyle Karamürsel Sepeti gibi tıfıl bir bebe idi. Babası ateşe miymiş neymiş. İngilizlere soğukkanlı derler ama bu pek bir sıcakkanlı çıktı, belki de buraya gelince kanı sıcaklaşmıştır zaar, çocukluktan mıdır nedir, biz de pek bir sevdik keratayı. Allah var o da bize ısındı hemencecik. Arada Türkçe öğretmeye çalışıyoruz ona, o da bize İngilizce öğretmeye çalışıyor kendince ama biz yetenek düşmanıyız ikimiz de Osman ile ben, daha şunun şurasında orta birinci sınıfız ne yapalım.
Aldım karşıma bir gün anlatıyorum : ''Thomas bak bu toop, bu bisikleet, bu ekmeek, bu ağaaç'' ...Aynen dediklerimi tekrarlatıyorum kerataya, ilkokul bir talebesi gibi. O da ''yeees yeees'' deyip, kendi aksanı ile söylüyor biraz kelimeleri yuvarlayarak. Arada gülüşüyoruz kıkır kıkır...
Bir gün yine Osman ile top oynarken bu yanımıza yavaşça geldi. ''Velkam velkam Thomas''dedim, o da hali ile İngilizce ''hoş bulduk'' cevabını yapıştırdı, sonra bir bana baktı, bir Osman'a baktı. ''Oooo siz futbol oynamak var çok güzeel çok güzeel'' Ben pek bilmem de bizim Osman döktürür yani, ayağından top dahi alamazsın keratanın, bizim mahallenin tescilli gol kralıdır. Thomas'a döndüm ''Gel Thomas kardeş sen de az tep bakalım''
Top da plastik top ha, öyle meşin yuvarlak filan değil, parasız pulsuzuz biz, gariban kapıcı çocuklarıyız, her ne kadar Kavaklıdere'de otursak da. Senin Thomas topu bir aldı eline tartıyor sanki, elinde bir iki zıplattı ''O yeee'' filan gibi bir şeyler söyledi. İçimden dedim ''ne yapacaksın ağırlığını oğlum, günahlarına sevaplarına mı bakıyorsun topun, geç karşımızada bir iki çalımla belini kıralım, sonra da arkadaşlarımıza hava atalım İngiliz'in belini kırdık diye . ''Sanki içimden geçen cümleleri duymuş gibi, elinden ayağına hafifçe attı, hareketler yapmaya varyete yapmaya başladı. Önce beni aldı karşısına. Bir sağa yatırıyor bir sola, dört döndürüyor çevresinde. ?'Ben zaten iyi bilmem de, dur hele Osman şimdi senin havanı indirir, gazını alır''dedim Thomas. Bu Osman'ı da aldı karşısına, baktım onu da dört döndürüyor, peşinden arkasına nişadır sürülmüş at gibi koşturuyor. Osman'a bir kaş göz işareti yaptım Thomas'a çaktırmadan, beraber girelim şuna ayağından topu alalım birader. Yok mümkünü yok. Adam bize top göstermiyor.
..
Insanlik ve zaman mekan büyüklügünde seyler
Seyler derken dertler sorunlar konular olaylar haller meydanlar
Bir sonsuz gelis gidisin felakete dönüsmeden evveli carki devrani
Konustuklari komsusuzluklar kadar sig
Bayat
Yüzeysel
Anlamsiz islevsiz iceriksiz bencil bunak
..
