Füsun Dudurga Şiirleri - Şair Füsun Dudurga

Bak gülmüyor artık gözlerimin içi
Eski günleri yadetmiyorum artık
Silemediğim ne varsa bir kalemde karaladım
Gözlerimin nemini silmiyor hiçbir mendil
Şimdi susma mevsimi, dilim lal

İnsan şiir gibi yaşamalı
Şiir gibi konuşmalı
Şiir gibi atmalı yüreği
Gözlerimiz, şiir gibi bakmalı
Ellerimiz, şiir gibi tutmalı
Sözlerimiz, şiir gibi akmalı

Hava inanılmaz derecede sıcak,
Bu sıcakta uyumak mümkün değil
Dışarıda in cin top atıyor
Uykulu gözlerle balkon kapısına doğru yürüyorum
Bir sandalye çekip oturuyorum
Birden bir çocuk sesi yankılanıyor kulaklarımda

Hayır ede ede başınız mı döndü
Sayenizde ocağımız söndü
Tencereler boş, elektrikler söndü
Bu durumda oyumuz tabi ki hayır

Hayat şartları belimizi büktü

Onbir ayın sultanısın
Ey şehr-i Ramazan
Ne çabuk bittin
Tam da sana alışmışken
Bizi bırakıp gittin
Ne olur gitmesen

Az sonra hakikat, güneş gibi doğacak
Ve sonsuza dek uzanacak
Bil ki, doğruluk ölümsüzdür
Sarsılacak, ancak yıkılmayacak
Ahkam kesenler olsa da,
Cürmü kadar yer yakacak

Soldurmaktan korktuğum
Bir gülün zarafetiyle duruyorsun avuç içlerimde
Onun için avuçlarım her daim semaya dönük olacak
Kapatmayacağım avuçlarımı
Tıpkı bir dua gibi koruyacağım seni
Kırmadan, incitmeden

Eskiden güldüğümde gözlerimin içi gülerdi
Bakışlarım daha bir anlamlıydı
Ne garip, gözlerim şimdi başka türlü bakıyor
Daha bir donuklaşmış sanki bakışlarım
Ya saçlarım, aklar mı düşmüş ne
Az da seyrelmiş sanki

Geçer bir gün dedim, hayatımdan geçtiler gittiler
Her şey bitse, dostluk bitmez dediler
Biter bir gün dedim, bittiler gittiler
Bilirim, gerçek dostluk bu değildir
Yiter bir gün dedim yittiler gittiler
Yanımda dediklerim yanımda değildiler

Bugün yeni umutlarla uyandım
Şöyle bir arkama dayandım
Artılarıyla, eksileriyle
Ben kendime kalandım