Sardunyalar açtı
Sardunyalar vardı..
Onlar kokar, biz koklaşırdık.
Her sabah aynı saat çalar,
aynı rüya yarım kalırdı.
Başucumda ne sen,
Bulduğum yerde kaybettim seni..
Kargaşanın,
kalabalıklığımızın içinde.
Büyüdükçe çocuklaşmamızın,
hiçbirşeyi yadırgamamamızın içinde.
Tarihe sat beni
Geleceğin için beş para etmem
Harcadım, gün gün bitirdim kendimi.
Niyetimin dışında hareket ettim,
Sana yine niyetlenemem.
Düğümün en kör noktasındayım,
Ufak bir dilenci gördüm sokakta
Acıdım, biraz para verdim.
Önündeki paraya baktı
ve birde yüzüme
“Al” dedi alaycı gülerek,
“Sen bendende fakirsin, şükrettim Rabbime.”
Umudumun son kuşlarını bugün uçurdum.
Kanat çırpmalarını izledim çaresizce
ve
kayboluşlarını uzaklarda.
Kafesleri boş kaldı,
kırdım attım..
Bana sevmeyi öğrettiler,
unutmayı asla...
Yaz aşkın mevsimidir,
aşkın diyorum
sevginin değil.
Kendimi bu heyecanlara en uzak hissettiğim anda geldin.
Başka aşklara tuttuğum orucu bozdum seninle.
Hem korku vardı, hem istek.
İhanet vardı ve birazda tereddüt.
Beraberdik, yani adını öyle koymuştuk.
Azalır insanlar
sokaklar boşalır
çarpılır kapılar.
Kimileri soğuğu bırakırken dışarıda,
benim içimde dışım kadar buzdur.
Sonunda çekip gittiğin için sana kırgın değilim.
Bu kadar hafifsediğim için beni affet..
Affına sığınacak kadar küçük düşürdüysem kendimi,
ya kendimi nasıl affetsem…?
Sevmek en güzel hünerdir belki bildiğin
Sevmek en çılgın duygun en
derin uykundur belki.
Anlatmak istediğin tek hikaye…
En yorgun savaşçındır..
Belki…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!