Tekil yalnızlıklar yaşadım
olmadı saçlarımı okşayan hiç
volkanlarım gider ayak infialde
hayat karmaşasında savruk dört yanım
en küçük çizikte bile kangren yaralarım
kıl payı besteler
çırpınışlarında,
gürültüsüz duygularım,
ıssızken hasretim,
kimdin?
bu kadar yakın,
bu kadar uzak,
Dostları olmalı insanın,
Onunla ağlayıp,gülebilen,
Arkasından önünden laf etmeyip,
Sırlarını örtebilen....
Dostlrı olmalı insanın,
Güne,
Neşeyle başladım,
Dudaklarımda kalmış,
Dün geceden tadın,
Tenimde unutmuşsun,
Kokunu sen yine....
Güneş çığlıkta,
bulutlar mavi de özgür,
tomurcukta ağaç,
bitkiler çoşmuş....
Tatlı bir bakış gibi,
Sensiz dar geliyor bu şehir,
Kalabalıklar içinde dingin yalnızlığım,
Her sese kulak kabartışım sen diye,
Her gölgeye koşuşum...
Mutluluğumdur her gün sesini duyuşum,
Her gün sevgini bir daha bir daha keşfedişim..
Bir kaç kelime,
Bir kaç sözdü,
Ruhuma inen göklerden.......
Biraz yok oluş kokuyorum,
Az biraz yasemin.. gönlümde,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!