insanız dünyalıyız diyoruz
sevgi kardeşlik anlaşma uzlaşma paylaşma diyoruz
halt yiyoruz
birileri öne çıkmış
ağa reis şeyh
aldanma o tatlı öven metih düzen şuh dillere
ne sonuncusu riyânın ne de yalanların ilki
dost odur ki acı söyler benzemez şen bülbüllere
gördüğün her nur sakallı öz baban değildir bil ki
o dost ki bilir ve sever senin saf güzelliğini
pembe beyaz mat bir gök
anadoluhisarı’nın lacivert ağaçları arasından bakışan
külrengi kiremitli, kirli suratlı evler..
gittiği güneyden izlerini taşıyan ılık lodosla kendini hatırlatan yaz
ve onlara inat lacivert kıpırtılı, üstü pusla kaplı
sana âlemde yakın kaç kişi var bi’ düşün!
bir anan bir de peder.. bi’ kardeşin bi’ eşin!
as’lolan elbet evlat! o başta gelen peşin!
haydi bir de “gölgem” de.. böylece bitsin işin!
(aralık '04)
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!