Freud'u Beslemek Şiiri - Yahya Oğuz

Aslında gül çalışacaktım bu yaz
Kırmızı dudaklar çıkaracaktım eski bir hilalden
Halka bakan dolu saksılar düşünerek
Hor kullanılmış balkonları silecektim
Aslında kalp sulayacaktım biraz
Sinesi işlek bir resim yapsam, düşünmüştüm ki
Bir kargayı bir tilkiye uyduracaktım
Sonra güz tutuldu şakağıma
Gülü saksıda kapkalın unutmuşum

Aslında eve su yetiştirecektim bu yaz
Televizyon bizim evde oturmasa
Benle annemin arasında durup
Üstüme basa basa konuşmasa
Annem televizyon okuyamıyor işte
Televizyon annemi yazabiliyor ama
Tutup ters çevirdim televizyonu
Üstüme pisledi necis ağzından, kesildim
Bak sesinde hızar var dedim anneme, inanmadı
Ağzını açtı mı kalbimi kurşuna diziyor, diyorum
Annem, kurşunlanan kalbime de inanmıyor
Annem çeyizine, çeyiz sandığına inanıyor
Çeyizine uygun yaratıldığını sanıyor
Çekip dışarı çıkardım kalbimi
En kullanışlı zehirlere sövüp tütünler sardım
Kalbimde yürüdüm yaz vakti
Yolun bana ayrılan tarafını aşındırdım
İstedim kalbimi de trafiğe açsınlar

Bir yerlerin tahtasıyım bu yaz
Üç vakitlere inanan bir ağaç buldum
Benim gibi, betonların yuvarlağında
Gölgesine tabi oldum, kuşlar da geldi
Bayramdan kalan şekerleri hatırladım biraz
Ne güzelmiş çift uzuvlarım, evet haklısın, diyen
Kendi ve kendimi tek saysam
Yalnızdım, sol kulağım bile çınlamıyordu
Ama çok konuştum, çok konuşuldum, bana göre
Hep susmuşum kimilerince
Yol boyunca uçuyordu bembeyaz bir pamuk
Kapanmayan umutsuzluklar aşkına durmuyordu
Gözlerimin çocuğunu alamadım
Yâd ettim “Havada bir top bulut olsam” şarkısını
Bazen böyle çocukça durulurum

Güya gül çalışacaktım bu yaz
Baş başa düşünecektim üst üste evleri
Biraz da mizah çalışacaktım, aynaya karşı
İyi gelecekti birkaç çürük yıl sökmek ağrımdan
Güzel bir karşılık bulmak annemin sandığına
Dalmışım, telefon da çalmadı bir türlü
Çaldırmadım da kendimi
Çaldırılmayan Yakup oldum bütün gün
Çıldırmadım da, şükürler olsun

Ne zaman kesilmiş bir Camus sansam kendimi
Boş ver diyor kendim kendime
Siyah olsun beyaz olsun, insan kandır
Hem aşka hem bıçağa yorulan
Yine de hep umutla beklenmeli
Geri dönmesi bulutlarla gezen çocuğun
Bunu nedense unuturum
Çalışılmamış bir gülle birlikte bütün sözleri
İçime, farazi en içime akıtarak
Freud’u besledim bütün gün
En kullanışlı zehirlere sövüp duman yuttum
İçimden televizyonlar, kumandalar
Maddesi sapsarı haberler kustum
Zehir ifşa oldu
Rahatladım, hatırladım biraz
Güya gül çalışacaktım bu yaz
Oysa güz çalmış beni onca gü