Free Şiiri - İbrahim Halil Özdemir

Meşe'den meydana getirilmiş kuru bir masa
Üstüne oturmuş
Bir boş kağıt parçası
Bir kalem
Bir çay bardağı
Ve
bana oturacak yer kalmamış gibiydi,
Yazacaktım anne,
Yazacaktım tüm gerçekleri,
Özgür olunca!

Anne, belki yine kızacaksın bana
Hatırlamazsın belki
Hem yaşlanıyorsun anne,
Unuttuyorsun sende dedem gibi her şeyi,
Hani derdin ya
"Her işe burnunu sokma" diye
Hep sana şey derdim,
"Burun bu anne, işi bir yerlere kendini sokmaktır"
Sonra eline terliği alıp fırlatırdın bana gülerdim, gülerdin, gülerdik
İşte,
Anne,
Ben unutmamak için yazacaktım.
Sırf günahsız olduğu için öldürülen küçücük çocukları yazacaktım,
Sırtı kamburlaşan, kendiyle dalga geçilen yaşlıları yazacaktım,
Özgürlük için Suriyelileri, Filistinlileri o zalim Amerika'daki Kızıl Derilileri yazacaktım,
Anne, kızma bana olur mu?
Günahsız çocukları annesiz bırakanları yazacaktım,
Gencecik müslümanları katledenleri yazacaktım,
Ağzında süt kokusu olan bebekleri satanları yazacaktım,
Kendi şehrinde parya, gurbette Angarya olanları yazacaktım,

Yazacaktım anne,
Özgür olsaydım.
Kaygısız kalsaydım.
Yazacaktım...