Fotoğraf Şiiri - İsmail Altın

Yalan dolan bir fotoğrafın izinde
Kaybolmuşluğunu arıyorum ruhumun
Eskimiş çizgilerinde yıllarını sayıyorum
Bir köşesi yırtılmış
Sonra
Siyah beyaz bir gerçeğin
Grisinde buluyorum seni
Ortası renklerin
Yüreğimin kıpırtısında hayat buluyor suretin
Sesini dinliyorum bazen, ezberliyorum seni
Bazen gözlerin romanım oluyor
Dalıyorum öylece
O da ortası ya
Kahvenin

Seni arıyorum zamanın ötesinde
Uzun gecelerde kokunu sayıklıyor
Adını hapsediyorum ciğerlerime
Şaşıp kalıyorum

Garip

Sarsıntılar var odamda
Yatağım dağınık

Tuhaf

Sen yokken hep yağmur yağıyor bu şehre
Hicazi esiyor rüzgar
Kağıttan gemiler yüzdürüyor
Çocukluğumu özlüyorum
Denizin şarkısı çalıyor uzaktan
Sevinci sarıyor dört yanımı
Mağripli kölenin özgürlük çığlığı inletirken sahrayı
Cevap veriyorum
Gölgelere saklanıp
Güneşe isyan ediyorum

Yalan dolan bir fotoğraf işte
Kaybolmuşluğum
Kaybolanlar
Bilmiyorum
Neresinde
Belki çizgisinde grinin
Belki yırtılan köşesinde