Haykırdı ölüler, artık gelmeyin, diye.
Kapandı kapılar, canlı girmesin, diye.
Kısaydı hayatlar, kanlı gömlekler, niye.
Yaşandı sancılar, yandı yürekler, diye.
Haykırdı ölüler, yandı cehennem, diye.
Yerde açan bir gül, çiçek gibi
Herkes gider. Herkes.
Sen, kalır sanırdım.
Ama önce sen gittin.
Ben, kalır sanırdım.
Yanlış bir yola baş koyduk seninle.
Gel desen, gelmez miyim hiç.
Sonunu biliyorsun öleceğiz birlikte.
Öl desen, ölmez miyim hiç !
Bir bakışın yeterdi gülmem için.
Seninle baş başa iki dakika konuşabilsek
Yıldızlara dokunabilsek gecenin ortasında
Anlatsak olup bitenleri hepsine bir bir
ya da döksek içimizi bir marsa bir aya
...
Ansızın çıksak bir dağın tepesine
Bir şarkı çalınır kulağına
Hatırlayamazsın
Dilinin ucundadır
Söyleyemezsin
işte tam oradayım
Bir isyan başlattım yıllarca hiç anlamayacak.
Bir paradoks yarattım sonsuza dek dolanacak.
Duracak belki bakacak ama saklamayacak.
Gezecek birde sevecek ama bulamayacak.
Derdim derdini dertli dertli dinlerken
Kaç ömür geçti gözümden sayamadım
Sığmadı ömrüm seni sende severken
Baksana ben sana henüz doyamadım
***
Kalbimin derinine, hapsetsem seni.
Kimseler görmese, bilmese yerini.
Artık ondayım desen, gelsen geri.
Çok oldu bu ayrılık, bekletme beni.
Kandır beni,
Sabahları yarım açık gözlerinle
Öğlenleri yandığım sözlerinle
Geceleri yakaladığım gülüşlerinle
Haydi! Durma, kandır beni.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!