Fitne belası Şiiri - Aydın Duran

Sabah ile kalktım gün ışığına
Görüverdim yandım dünya işine
Herkes düşüvermişte karın peşine
Yaya kaldım yine, vaylar başıma

Atı alan geçiyor ,geride Üsküdar
Kime nimet dünya, kimine de dar
Bilemedimki daha görecek ne var
Şaşa kaldım yine, vaylar başıma

İnsanoğlu ezberden ezber ediyor
Sırası gelenlere bak, bir bir gidiyor
Ölmem ölmem deyip konak dikiyor
Zay’a kaldım yine, vaylar başıma

Ademden beriye Kabil’ler bitmez
Yere düşse Habil, zulümde sürmez
Mülkün sahibinden umut kesilmez
Hay’a kaldım yine ,muştu başıma

Rızasız bahçenin gülü derilmez
Çok naza çeken ile yola gidilmez
Fikri fitne olandan himmet dilenmez
Huy’a kaldım yine ,secde başıma

Ekmeği böldüğün ekmeği bilmez
Oturduğu sofrada adapla yemez
Vefayı bilmeyeni kevserler yumaz
Suya kaldım yine ,müjde başıma

Riyakar adamda doğru söz olmaz
Her yüze gülenle yoldaş olunmaz
Vesvese güdeni secde kurtarmaz
Karga kuzgun fitne ,konar başıma

Kahvenin bile kırk yıl sayılırken hatrı
Kâye babam of demez çekerdi kahrı
Meğerki yok bin kahrın bir zerre hatrı
Parça pençik hatıralar , tüter başıma

Kayeoğlu sen her bir şeyi duyarsın
Bırak hele kim neye inanırsa inansın
Şu çamur atanlar önce ağzını yıkasın
Salya sümük İT’ler ürer başıma…