I.
yollar, yol aldıkça tükenir
adımları geriye sayıyor
küf tutan akşamları
şiirlere meze oluyor
II.
isyanım kendimedir
boş bir kağıt çıplaklığında
kalem ateş
kalem su
ve toprak kuşatır bedeni
III.
dışarıda güzel bir manzara
saklarken kimliği mi,
düşer gözlerim buğularına akşamın...
yüzümde dirilir geçmiş,
anlarım beni benden eden gitmiş...
IV.
sen bilemezsin ardında kalanı
bakmadın ki
başladı ve bitti demeyi çok isterdim
başladığını anlamadan
bittiğinin farkına vardım...
V.
ne tutkulu bir aşk
akrep yelkovan
tek şahitleri
geçip giden zaman....
VI.
ilk önce gözlerini gördüm
geceyi yardı
tutamadım ellerini
bakışları sitemkardı
soyundu dünya üzerine
aslında giyinik
ruhu çıplaktı...
VII.
durgunluğun, durulmuşluğunun resmidir
baktığın aynalarda
kaç mevsim düşürür
boy aynalarından söndürür yangınını
Kayıt Tarihi : 30.1.2007 22:28:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!