Fırtınalar Kopsun Şiiri - Kasım Kobakçı

Konuşma sakın, o dilini tut.
Bütün kelimeleri, geri yut.
Bırak içinde kalsın, o umut.
Görünmeyen bir zincirle bağla.
*
Sesini alçalt, hiç duyulmasın.
Fısıltından bile, ses olmasın.
Ela gözlerin, hep yaşla dolsun.
Ama damlası, yere akmasın.
*
Görmezden gel, o acı yangını.
Hissetme kalbinin ağrısını.
Ezberle bu sahte davranışı.
Ortada hiçbir şey yokmuş gibi.
*
Boğazında olsun, hep hıçkırık.
Bırakma kendini, olma yıkık.
Her bir şey, içinde kalsın artık.
Nefesin ve soluğun kesilsin.
*
Bir kafes inşa et, sen ruhuna.
Kitle tüm hislerini oraya.
Hiç yaklaşma, kimsenin yanına.
Yalnızlık en güvenli sığınak.
*
İçeride, fırtınalar kopsun.
Dışarıya, rüzgârı çıkmasın.
Zamanla o da, hepten durulsun.
O sessizlik, seni boğana dek.