Fırsatçı Şiiri - Ömer Çelik

Tarihten ibret alan, gaflete kapılır mı?
Arifler memleketin haline ağlıyordu.
Fırsatçı bir kumpasla siyasete atıldı
Muhtelif odaklardan methiye yağıyordu.

Güç, kuvvet devşirince, şaşırdı, bocaladı
İşin ehli olanlar, zihnini kurcalardı.
Kim bilir kaç masumu insafsızca harcadı
Kendini cambazlığın mucidi sanıyordu.

Pervane kuşu gibi, her yöne dönüyordu
Farklı karakterle dirsek teması kurdu
Ahalinin nezlinde vasattı, dibe vurdu
Yersiz göndermelerle alemi kınıyordu.

Gitgide yükseltirken megafonun sesini
Rekordur yeryüzünde mağlubiyet serisi
Yok mudur fıtratında dirhem utanma hissi?
Bıkmaz, taparcasına severdi koltuğunu.

Karanlık dehlizlerden sürdürürken yarışı
En kadim dostlarını yüzüstü bırakmıştı
Belli ki pusulasız rotasından çıkmıştı
Fason karakterlerle şansını deniyordu.

Meydanlar onca sene, tiyatro mu seyretti?
Bilinmez hangi fikre, mantığa hizmet etti
Ehli yüzler kalpleri, kaleleri fethetti.
Dümeni enginlere bükmez mi insanoğlu?