Fırıldak Şiiri - Mehmet Cıngır

Fırıldak,
Dönüyor rüzgârda fırıl fırıl
Döndürüyor bazı yüzleri de
Kendi ekseninde pervane gibi.
Sonra kapkara gölgesi düşüyor
Umutların üzerine.
Çalışıyor yine fırıldak harıl harıl…

Yatsıya varmadan sönüyor mum,
Fakat çalışıyor durmadan dudaklar.
Esir düşüyor gözlerim,gözlerine
Geliyor uykum.

Rüzgâr hangi yönden eserse
O yöne döndürüyor başını fırıldak.
Dönmenin hakkını veriyor.
Alkışlıyor her dönüşünde
Dağ kaçkınları onu
Şak şak şak!

Fırıldak,
Dönüyor,dönüyor,dönüyor
Hiç durmadan dönüyor…
Yüzünü her dönüşünde dağın
Dibindeki mor bakışlı çiçekler ağlıyor.
Gözlerinden düşen her damla
Toprağın yüreğini dağlıyor.

Fırıldak,
Dönerken fırıl fırıl
Düşüyor birden aklıma
Koyu kahve gözlerin!
Teselli veriyor yarılan yüreğime
Anne göğsü gibi sıcacık sözlerin.