Şiirlerin ilhamı olan gözler
Sana aitmiş
Toprak rengine çalan yorgun bir deniz
Güneşin aydınlatttığı
Gece karası kaşlarının altında
Güzel şey seninle konuşabilmek
Niye mi ?
Kaybettiğim inancımı buluyorum.
Kimsesizliğimi, yalnızlığımı perdeliyor.
İçinin güzelliğini görüyorum
Her gece ölümü düşünen biri
Her gece nasırları azan biri
Her gece kararlar alıp,
Sabahına aldığı kararları unutan biri
Al yazmadan kaçmış,
Ak saçların.
Şarapla yıkamışsın dudaklarını.
Alın çizgilerin endişelerinin eseri.
Göz halkaların,
Eski bir çınarın kesilmiş gövdesi.
Kaybolduğumda meğer ne çok şey buluyormuşum.
Yeni sokaklar, yeni insanlar, yeni duygular.
En çokta kendimi buluyorum.
Yol arkadaşım bazen
Bir sokak hayvanı
Bazen ıslıkla tutturduğum ezgi,
Güneş geceyi pençeleriyle yardı
Kırağı eriyor
Geceden beri efkarlı radyom
Kuş seslerini bastırıyor.
Penceremdeki gül solgun
Uykuyla, ayık olma arasında,
Huzurun hazzını,
Sarhoşluk derecesinde yaşıyorum.
En değerli misafirim,
Ne kadar çok kalırsan o kadar makbule geçer.
Tavana resimler çizdim.
Kimse görmedi.
Yastığa tuzlu su,
Yatağa bedenimi bıraktım,
Kimse görmedi.
Gizledim. Ama görsünler istedim.
Tuzlu ve ıslak
Vucuduma yapışan toz taneleri
Kaşındırmaya başladı.
Aklımda yapacağım işten çok
Sevdiğim kadın var.
Tüm enerjimi onu özleyerek harcıyorum.
Patronun işine olan aşkı büyüdükçe
İşçi, sevgiliye alınmış bir güle dönüşür.
Ya kurutulacak, ya atılacak.
Ya da toprağından uzak,
Vazoda hapsolacak.
Patronun aşkı uğruna.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!