..............öpüyorum seni yalnızlığından....yüreğinde kurutulmuş çiçekler var yalnız kimsesiz hayat romanının sayfaları arasında....bir dua gibi seveceksin kadını....unutmayacaksın kadının yaratandaki adını...insan yalnızlığı anladığı zaman aşkı da anlıyor.....yarı siyah yarı beyaz akşamlarda kadehlerde ağlayan gözlerim... sana varıyor ruhumda ki kalabalık yangın....ısıtmıyor ellerimi hiçbir şey....bir duadır kadın yaratılış adına...kirletmeyeceksin aşkı yalancı yabancı dudaklarda.....dökülse de tüm çiçeklerin...yara bere içinde olsa da ruhun...vermeyeceksin gönlünde ki sırrı yaban yüreklere...acı çekeceksin...ölmek isteyeceksin..ama yaşayacaksın....çünkü aşksız yaşamak ölmekten daha beter.....gözyaşlarınla sulayacaksın yüreğinin çölünü...bir umut gözlerinin rengi bir çiçek yetişir diye....öpüyorum seni yalnızlığından....çiçekler susmasın diye....
yüreğini korkak alıştırma.....
seviver gitsin bu gün....
bak gene aşksız rahmetli oldu...
geçtiğin gün....
Sensizliğin bilgesi oldum...
Ortadan sana bölünmüş ruhumun..
Geç kalinmisliklarinda..
Zamanı yüreğime zehir gibi akıtan.
Bir çöl yagmursuzlugusun sen...
Ömrün bu en gereksiz yerinde...
bir yol gidiyor içimden..
sana doğru...
çiçeklerle dolu etrafı...
sonunda sen yoksan eğer...
tüm yollar yürek israfı.....
Her baktığın gözde...
Aşkı arıyorsun...
Yaratilani yaratandan..
Ayna sanıyorsun..
Kendi yaktıgin..
Ateşte yanıyorsun...
uzak mı oluyor böyle olunca...
ne kadar uzaktır ki ona...
insanın yüreği....
en fazla üç beş aşk mili....
uzaklardan öylece bakıp durma....
gel ruhumun hüzzam perisi....
o nazlı gözlerinle yakıp durma......
senden gayrı yok ömrümün gerisi......
gel gülümün dalı boş kaldı.....
çiçekli bahçemi hasretin aldı....
dünyanın sonu geldiğinde...
karşılaşmışlar aşk ve us...
yaratanın evinde.....
sormuş yaratan....
bir evren ömrü tırmalaştınız....
anlatın bakalım nedir paylaşamadığınız...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!