Kül Kaldı
Rahvan atlar ırgalansın gökyüzüne boş ver Yahya Kemal İstanbul'u kalsın hep şuracıkta
Yerinde duramayan sarnıçlarıda geç.
Bilirdik ama günbatımı, ne renkli olurdu seninle.
KUTSAL
Yalnız incir agacı ile konusur dertleşirdi şimdi her yer apartman nereye baksam taş soguk loş
Dağı deldi oydu yetmedi illa gögün mavisi şaşmış olacak ve ölüm vehiminde inleyen selalar çalınacak kulagıma
KUTUPTA
And olsun yerde gökte ve her yerdeki Rabbimize
Güneşler var alemde gökyüzünde sıkıştırılmış günah katreleri geceyi üşüten olmuş bu evrende
Lakin
Top tüfek yaşıyoruz şimdi nerelerdesin ey ezelden kaçıp duraklayan yaşam çiçeğim.
Aslandın kaplandın bir zamanlar ve yüreğin yaralıydı sanki ateşler sarmıştı dört bir şehride bitmemişti aşk sancısı...
Birazda matem şimdilerde biraz iyi niyet, lakin
MAKBER ÇİÇEKLERİ
KALDIRIM TAŞLARI YÜRÜYEN RÜZGARA İNAT ETTİ
VE NEŞELİ KİMSESİZLER SOKAKLARDA ŞİMDİ
Susmak gerekir bazen seven gönüllere
Kırmasın senleri bi zatihi sarığım başımda
Gelirim kapına bir daha gidemem senden, özür başka hata vehimli gönlün gönlüme değsin artık
Mavi sewdigimiz o denizlerde..
@rınmısadam #ustadd
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!