Adı yok sevdamın..
Tarifi yok..
Tek bildiğim,
Büyüdüğü içimde
Her geçen gün..
Yüreğimi dolduran,
Bir sabah uyanıp aynaya baktığımda
Farklı bir insan gördüm karşımda
Bu gözler benimmi yaş dolu buğulu bakan
Bu yüz benimmi sararmış yorgun duran
Ya o saçlar bir çok yerine ak düşmüş
Benmiyim Allahım bu aynadaki yüz
Ne sayfalar dolusu sözler
Ne süslü kelimeler
Ne de uzun uzun cümleler
İstiyorum senden
Tek istediğim
O güzel yüreğinle
Ah İstanbul!
Yitik sevdamın şehri
Sende yitirdim nice güzel duygularımı
Sokaklarında kaybettim en güzel yıllarımı
Kaldırımlarında oyunlar oynarken
Farkında bile olmadan
yüreğimde depremler oldu bugün
umutlarım hayallerim sarsıldı önce
sonra büyük bir çatırtıyla
yerle bir oldu gönül sarayım
etraf toz duman kapkara bir bulut göğümde
enkaz altında sevdam
Gidiyorum sevdiğim,
Ardımda sana
Kırlar dolusu papatyalar bırakarak,
Her bahar papatyalar açtığında
Sana olan sonsuz sevgimi hatırlayacağını umarak
Yüreğim acıyarak gidiyorum
Dün mektup yazdım sana
Yüreğimden geçenleri hasretimi yazdım
Ve gönderdim
Dünden beri defalarca baktım posta kutuma
Belki bir satır yazmışsındır diye
Ama senden hiçbir şey gelmedi
Ben her gece
Uzaklardan gelen sesini dinliyorum
Bana yüreğinden gelen şiirleri okuyorsun
Gecenin koyu karanlığında önce gülümseyen yüzünü,
Sonra sevgi dolu bakan gözlerini görüyorum
Uzanıyor ellerim ellerine dokunuyorum
Ben seni..
Bu şehri sevdiğim gibi sevdim
Her sokağında adım adım buldum izlerini
Taşına toprağına gömdüm sana olan hasretimi
Bu şehrin kokusunu sevdiğim gibi sevdim seni
Ne Ferhat ol
Dağları del benim için
Sevdiğim!
Ne de mecnun ol çölleri aş
Ne yıldızlar yağdır
İstiyorum saçlarıma
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!