Fikret Turhan Şiirleri - Şair Fikret Turhan

ay...
gökte güneşin...
gölde aksinin aksiydi...


aşk...

Aşkın gizi
Yaşamın içinde
Yumak gibi....
Sen çözdükçe..
Kimi sarılır...
Kimi karışır...

Karayelin karlarına karışmış
İstanbul'un martı kuşları...
Üşümekte....
Beyazına beyaz gibi...
Karayelin soğuğuna dikilmiş
İstanbul'un minareleri..

Şöyle...böyle...derken,
Yaşam oyununun
Gizemini çözmek üzere
Gidiyorum..Sarıyer'e..
Yıllardan 1980...
Aylardan Mayıs...

silahı bırak....
diline sarıl...zira...
''tatlı söz yılanı
deliğinden çıkarır...''
sakın unutma...

sen...
ellerimden
kayıp gittiğinde...
denizin yıldızları ile...
ben...
kumların arasında....

bir sevdam olsun...
isterdim...
kuş gibi...
avuçlarımda dursun..
hep yumuşacık...
yüreği...

ağaçlar,
ÜŞÜDÜKÇE...
insanlar,
TERLEDİKÇE...
soyunuyordu..!

Ben...
Sana bakıyorum...
Sen beni görmüyorsun...
İnan ki..gözlerim değil...
Kalbim ağlıyor....
Sen hiç anlamıyorsun....

Zaman..zaman...
Ardınlaşırım
Zamandan öte...
Sonra da...
Durup beklerim
Zamanı..gelsin diye...