Fikret Turhan Şiirleri - Şair Fikret Turhan

Rab'bimin emirleri
Rüzgarlara,yağmurlara karışmış,
Bazen usul usul,
Bazen sert sert,
Yüzümüze çarpmakta.

Gözlerin gülünce..
Bakışın gelince...
Yüreğim yanar
Seni görünce....
Aşk yanınca...
Ateş değince...

Deniz mavi,gök mavi,
Umut mavi değil mi?
Mavi sonsuz değil mi?

Orman yeşil, yaprak yeşil,
Gözlerin yeşil değil mi?

güneş,
doğudan....
aşkın,
bakışından doğardı...

güneş,

aşk...
gönülde ekilir
sözlerde büyür
elle tutulmaz...

aşk...

Ademi...
Öz annesi....
Cami avlusuna bırakmıştı...
Ademin...
Anne dediği annesi...
Baba dediği babası....değildi...

Büyük patlama...
Olduğunda....
Ses yoktu...ateş yoktu...
Dünya yoktu...insan yoktu...

Büyük patlama...

Can Baba....
sen...sakın üzülme...
mezar taşlarına uzanan...
şiir bilmez...kendin bilmez...
o çirkin ellere....

o...
ne havaydı...
öyle...
rüzgarı...
yüzümde güller açtırıyor....
soğuğu...

Bir ağaç var..,
Kökü toprakta..
Suyu aramakta.
Bir ağaç var..,
Yaprakları dallarda.,
Güneşe uzanmakta...