Nihayet aşka geldi Ampul de
Ampulden tek ışık ‘’ucube’’ye
Biz yıllardır boşuna bekledik
Saçlarımız kırlaştı bekleye bekleye
Yılları yıllara ekledik
Umut fosforumuz sönmedi…
Taşlaştı kulaklarımızın kireci.
Öfke diyor ki bize
İşte geri sayım başladı
Dokuz… Yedi… Beş… Üç…
Biz uykuda hala yarı mahmur
Can Baba öfkeyle başını kaldırmış
‘’Uyumayın uşaklar! ’’ diye seslenmiş
Bunu, dağlar, taşlar denizler duymuş…
‘’O ampul değil, kıçımın fosforudur! ’’
Cismine koşulur da, fikrine kim uymuş?
Kayıt Tarihi : 17.1.2011 23:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (3)