Feyzullah Evcil Şiirleri - Şair Feyzulla ...

Gözlerin gözlerimde yoksa,
Yalnızlığımın damarı,
Pervasızca kesilse bile,
Hüzün gözyaşımdır.
Sapsarı bir kalple dolaşırım,
Issız sokaklarda.

Yücelerden yücedir, meczup dur mahlas'ın
Bilmez kendini onun üzre çalar karasın
Dara düşünce onu yedi yerde ararsın
Arayıp bulunca da karşısında ağlarsın

* Bir aşkım var sadece sana olan
Avuçlarına koyuyorum
Görüyormusun
Samimi olan sevgimi
İstersen incele aşkımın büyüklüğünü
Yada samimilik derecesini

ağlardan ağlatana selam olsun
gönlünde al al çiçeklermi açtı
benim ol kalbime acılar doldu

Kaderi istemeli ve yön vermeli insan..
Güzeli yada,yani seni...
Kalbini sevmeli,
Ruhunun bu dünyanın en güzeli olduğunu bilerek.
Mesela en çok bakışlarını sevmeli,
Bakışlarından içinin acıdığını hissedebilmeli...

ruhsuz insanlar değirmen taşı gibidir.işleri insan öğütmektir.köşe başlarına bakın hep onlar vardır.

21/11/2014
00:59

"üretemeyen insanlar başkalarının dünyalarında yaşarlar.hepsi okudukları romanın figüranıdır.

21/11/2014
00:48

Söylemişse sevgiyi kulaklarınıza her daim,
Bir matbaacı gibi dizmişse kalbinize,
Sevgiyi bir kılışe gibi;
Vuslat türkülerine yazmışsa adınızı,
Şiirlerinizde imge olmuşsa,
Kaleminizde kurşun,

istemli ama,
yapamadıklarımız.
ağır düş/ler.
kimyası bozuk materyeller gibi hissedilmek,
hissetmek kendimizi.
kıstaslara bağlanmış, kuvvetli olarak.

Aşık tuz eker köze yemek diye
Yanar ol bağrı söyler bozlak diye
Söyler aşk çarşıdan alınmaz diye
Ciğer yanar pervane döne döne
***
Sazım çal yanık yanık mızrap garip