FERYAT ŞİİRLERİ

Yüreğimde filizlenmiş kocaman bir umut
Sen diyorsun ki,artık, beni unut.
Aşkından dolayı sanki, olmuşum haydut.
Her yokluğunda kahr olup gidiyorum.

Bir hayaldir yaşadığım bu hayat
Zindanlarda dikenler üstünde, yaşantım berbat
..

Ne vakit sona erecek bu yalnızlık silsilesi?
Feryat ne zaman bitecek güneşe eller açıkken?
Ne zaman vazgeçecek kederinden Mecnun?
Ne diye uğraşıyor, Leyla apaçıkken?

Saçlarının raksı ne diye dimağımda?
Bulutun gökte sen gibi, boydan boya.
..

Yıldızların ışıl ışıl bakışı var ya hani
Bakacaksan işte bana aynen öyle bak
Bir sevdanın bir yüreği yakışı var ya hani
Yakacaksan işte beni aynen öyle yak

İnlesem de sızlasam da feryat etsem de duyma
Ne diyorsam sen onu yap sakın kimseye uyma
..

İstanbul oldu kazan ben oldum kepçe
Gece gündüz demeden ararım her dem
Dizlerimde hal kalmadı yorgun gözlerim
Al yanaklı bal dudaklı sevgilim benim

Arzum diye feryat eder bu gönlüm benim
Şu dağlarda yankılandı yürek seslerim
..

Ölümsüz sevgiler vardır
Sensiz geçen her gecede hayaller vardır
Seven yüreğimde seni ne kadar severdim
Acı çeken yüreğimde acılarım vardı kalbimde
Feryat etsem feryat eden yüreğimde sevgiyi aradım
Yaşlar dolar gözlerime yaralı yüreğim her gün ölüyor
Kaderim acılarım yüreğimi yakıyor
..

Bir haykırış,bir çığlık,
Dağlara duman inmiş!
Oy kardeş can kardeş,
Kara gün dile düşmüş!

Ne edem can ne edem,
Can dost ben ne edem?
..

Sükut Et,Feryat Edip Durma,Biçare Bu Yakarışların,
Odamın Duvarlarından Öteye Gitmez Sessiz Haykırışlarım...
..

BİTMEZ Mİ BÜLBÜL

Her seher, her seher, nedir bu feryat,
Kafese koyana, olsa bu inat,
Seni ağlatan har, bunu yapmaz gül.
Senin feryadın hiç, bitmez mi bülbül?

..

Bir yaşama umudumdun yüreğimde
Kimsesiz bir çocuk gözleri ağlamakta
Mahsum simsiyah gözlerimde acılar
Yüreğinin içinde hüzünler feryat ediyor gözleri
Gözleri acıyla bakıyor resimlere ağlamakta gözleri
Küsmüştü yüreğinde acı kaderine
Çocuktu acıyan yüreğinde hatırlayıp hissediyordu acıları
..

Şu fırat kenarında bir güzel gelin ağlar
Yavrusunu yetirmiş vermiyor kanlı fırat
Gözleri kanla dolmuş ağıt yakıyor gelin
Elinde kara taşı basar bağrına gelin

Kanlısın kanlı fıraf zalımsın zalım fırat
Verin benim yavrumu hayinsin hayin fırat
..

Dostum
Bu belki son feryat,
Güzele,Aşk'a
Segiye,sevgiliye
Dosta,arkadaşa
Sevmiş ve sevilene
Sevecek olana
..

O aşkı bilmeden yananlar,serâbı çölde helâk oldu.
O suphan’ki kûlli nefs,hicâp ile leylâda cêmâl oldu.
Feryat! ne buldu Züleyha Yusufta, Kerem ise Aslıda
O nar-ı ateşi bilip yananlar,mürşit elinde felâh oldu
..

Günler günleri telaşla kovalıyor, aylar ayları takiple kapatıyor. Fakat yüreğim yırtıldığı, rüyalarım kırıldığı halde yine yoksun. Yoksun kalan hicran derdimle, sensizlik sessizliğinde karanlığın giysisini giyen gölgeni arıyorum. Ufukların kanlı yüzüne ismini ve cismini sarıyorum. Gecenin karanlığına boğulan Üsküdar pencerelerini, gemilere kılavuzluk yapan fenerle tarıyorum. Fenerler; rüyalarıma yavuz, biriken gözyaşıma havuz, sensizlik körlüğüne kılavuz oldular... Kız kulesine fırlattığım hüzün taşları, yorgun duvarlarının canı yanarak acımla feryat ediyor. Deli dalgalar gözyaşımı yutarak, bilinmezlerin kara fanusunda kapanarak iradem hapiste kaldı. Sensizlik sessizliğine gömülen, kaldırımların kalabalığıyla sürülen ruhuma yaklaşarak bir santimde olsa tebessüm ver, benliğinden bir gramda olsa bakış ser. Umutsuzluğun sıkan cenderesinde boğulacak gibiyim, Uzakların bıkan enderinde bağıracak gibiyim... Sana olan özlemim darağaçlı intizarıma dayanarak gönül yasımla yandıkça yanıyorum, kalemim mürekkepler tutarak kanlı hüzünle battıkça batıyorum, bedenim Karacaahmet’in ölüm soluğunda yattıkça yatıyor. Düşlerim sönük, sözlerim donuk kaldı, beni benden aldın. Dudaklarımı tellendiren melodiler, duygularımı seslendiren şiirler, ellerimi terlettiren işaretler seni söyler bana. Ah..! sevginin çilesinde çiçek bahçeleri kuruyarak kopan ızdırap çığlığım... Ah..! yaşamımın filesinde topladığım dilek sayfaları tutuşarak deryanın serinliğine bıraktığım küllenmiş kaşım. Ah..! hayatımın direğinde yükselen sevda kubbesi yıkılarak koparılan başım. Ah..! zamanımın dişlerine atılan taşlar: Hep seninle akar, yüreğim seninle bakar.
..

Altın kafeste olsada hep inler feryat ederde bülbül
Dinlemez gönülde sevda varsa deli olan bu gönül


Halil ÇOLAK 11.07.2009
ANKARA
..

Ne zaman meydan bulsa edepsiz edebiyat
O zaman okuyana yük olur tatlı hayat.
Arsız kalem zalime bende olursa heyhat
O zaman vacip olur ehli kaleme feryat.
..

sarsılıyor yer sarsıldıkça
İçindekileri çıkarıyor yer
canlı-cansız
her şey her kes feryat virane
benim sevdiğim....benim sevdiğim.... nerede?
uzun kara saçlarını taramıştım
nefesi nefesimde çıkmadı bende
..

Sarar zifiri karanlıklar sensiz yanımı, diğer yanım mengenede
Ağır mı ağır deli bir ızdırap çöker, göklerdeki gri bulutlar gibi.
İçli gönlüm feryat zinciri, aşktan yanan niyetim sabır ipine dizili
Bir çift el acımaz sokar beni cendereler içine, her yer hüzünlü.
..

Bahçemde tomurcuk gülüm.
Eşini bekler bülbülüm.
.Feryat figan kar eylemez.
Yetmez mi çektiğim zulüm.
..

FERYAT

gece karanlık can pazarı
kızıl alevler yükseliyor
şimşekleri çakmıyor kara bulutların
yanıyor...
bir gezegenden geriye
..

yoksulluğun sancısı yüreğime vurur
yerin yedi kat altında haykırırım
kömürün siyahlığı haykırışlarımı esir tutar
çocuklarım feryat eder yer gök kahrreder
..