Feryadı Figan - Garib Çoban

Feryadı Figan - Garib Çoban

Rabbinin verdiği nimetlerle hakkı zikretmek yerine, haksızlık etmekte birbiriyle yarışıyor insan.
Bazı yollardan dönmen, bazı kapıları kapatman.
Kendinizi ne kadar şaşırttığınız, ne kadar hayret makamında olduğunuz anlamına gelir.
Bırak kendini, başkalarında ara kimliğini.
Başkaları da yok!..
Eğer ben yoksam, başkalarıdır veren bana varlığımı.
Hayatta olabileceğiniz en güzel yer, bir duanın içinde yer almaktır.

Ben kendim değilim!..
Ben diye bir şey yok, hep biz varız.
Yaşam başka biridir!..
Rabbim, onu bana ebediyen dayanak ve yanımda eyle ve ona ummadığı yerden rızık kapılarını aç.
Bir dünya yaratmak için her şey gerekmez, mutluluk gerekir, başka hiçbir şey.
Senin ve benim ötemde, hep ufukta.
Ve sana kapanan bazı kapıları artık hiç çalmaman anlamsız bir gururdan değil.
Nerede olman ve nerede durman gerektiğini kavrayacak olgunluğa eriştiğindendir.
Hayatta olabileceğiniz en güzel yer, bir duanın içinde yer almaktır.

Sevemeyenler için kimse olmayacak yanında, geceye yürüdüğünde.
Bitmeli sus!.. sus!.. ağlayıp bilmelerimiz der yoldaki yabancı yanına.
Bakıyoruz birbirimize, hani yaşamının hesabı, nerede?..
Savunman kendini
bilmediğini anlamanda başlıyor.
Huzuru hakka ermek için.
Ve soruyor yorgun gözlerimiz.
Hayatta olabileceğiniz en güzel yer, bir duanın içinde yer almaktır.

Bulutlar dağılıp gidiyor enginlerde,
Bence bu soru sormalar bitiyor bir kabir başındaki karşılaşmalarda.
Sessizliği çok derin, tatlı bir sarhoşluk.
Yaşıyor solgun insan, uykuda başını eğiyor rüyalarına.
Düşünmekte yakın sessizlikte, gecelemekte farkında oldukların.
Yanağını yıldızlara dayamış özlemler.
Gönül sonbaharda, düşlenenler ilkbaharda, hayaller kar taneleri gibi savrulmakta.
Hayatta olabileceğiniz en güzel yer, bir duanın içinde yer almaktır.

Kendi savrulmuş rüzgarda bir kenarda çürümekte olan yaprak gibi insan.
Huzur ve susuzluk arasında gecenin çobanları, gece güneşini dua ormanına gömdüler.
Dünya sürüsünden aldığı bir keçi kılıyla çekti mehtabı teheccüt vaktine.
Uykular çığlık çığlığa, gönülde vakit bir balıkçı.
Rüzgar esmekte denizden karaya doğru.
Duygular tozumakta üşüdükçe bedenin sokaklarında.
Hayatta olabileceğiniz en güzel yer, bir duanın içinde yer almaktır.

Parıltılar saçan sandal gibi kayıp gidenler.
El sallıyor gibi kırılmış dalların arasındaki dün.
Ve çocukluğun bahçelerinden alına dokunuyor boğuk sesler.
Sonra bugünün yarın korkusunun nemli gölgeleri çiğ taneleriyle şafağı karşılıyor.
İnsan uykudayken örtüsü açılmaya başlıyor.
Ruhun ilkbaharında alabildiğine ölüm vardı.
Hayatta olabileceğiniz en güzel yer, bir duanın içinde yer almaktır.

Ve kıyının vahşiliği yeşilin koyusuna vurur.
Sanki bir hayaldir sevgi.
Ve bir yabancıdır şimdi ruh.
Yeryüzünde arınmışlık!.. arınmışlık!.. hangi dinin mabedinde saklanıyor.
Keder saatinde ölümün korkutucu yüzünde bir güneş manzarası.
Hayatta olabileceğiniz en güzel yer, bir duanın içinde yer almaktır.

Balıkçının göz kapaklarının üzerinde sessizce çiçek açar.
Öğlendi vakit bir beyazlık derindi.
Rengi açmaktaydı hafiften yankılanan dalgalar arasında sular batan ikindide.
Ve tedirgindi gölgelere inat yakamozlar.
Parlak bir güneş uçurumu, yürekte ise bir alev.
Alabildiğine ölüm vardı, hayvanların, ağaçların ve balıkların suskunluğunu bulduğumda söyledi deliler şeyhi.
Hayatta olabileceğiniz en güzel yer, bir duanın içinde yer almaktır.

Sanki yaprak dökümünü gördüm o balıkçının ağlarında.
Fakat çözemedim anlamını oltaya takılmış insanların.
Sonrasızdı, gördüm gidip gelmelerimi Kevser ırmağında.
Çalındı kulağıma bir yetimin duası.
Bir gülümsemenin ağlayışındaki yalvarışta, kulluk sanatında hüzünlü sözcükler.
Fakat çözemedim, gökler doğururken şemş vakti ruhumu.
Hayatta olabileceğiniz en güzel yer, bir duanın içinde yer almaktır.

Bulanık, öldürücü hazların arasında dağılmakta insan kendinden.
Hepsinde kendini yeniden bulurcasına mezarlık kuşu derin niyazlarda.
Adsız şarkıların yankılarıyla çıkıyorum kabirden.
Başı ve sonu olmayan imgeleri ruhumdaki dibi gelmez denizlerdeki gecelerde yolculuğum.
Ve ölümsüz güçlerin soluklarıyla kendine zulmetmiyeceğim.
Yağmur gibi yağan gece güneşlerindeki haya yangınlarım.
Hayatta olabileceğiniz en güzel yer, bir duanın içinde yer almaktır.

Ruhumun içindeki karanlık aynada ararlar kendilerine uygun düşecek sözcükleri.
Neredeyse hastaların bakışları gibi, ışığa izinli gözlerim.
Nice diyarlar, hayvanlar, ormanlar gördüm.
İnsanın gafletleri arasında kurbanıydılar.
Yeni bir güne başlayıp, yeniden ölüyorlardı.
O şenlikli hüzünlü yaşamları, sevgiye suskunluğundan.
Hayatta olabileceğiniz en güzel yer, bir duanın içinde yer almaktır.

Ve deliliğin karanlığından farksız acıları putları arasında.
Boğuk mezarlardan yükselircesine yankılanır halleri.
Güzelliğinin kadife görkeminde bir ölüm gecesinin habercisi yarı unutulmuş yanları.
Mezarlık bekçisinden gördüm, bir gecede yıkıldılar.
Hepsi de günün birinde unutuluyordu buyurdu türbedar.
Hayatta olabileceğiniz en güzel yer, bir duanın içinde yer almaktır.

Ve toprak olmuş nice miskinler bile paramparçaydı bir avuç toprakta dedi Kamil bir mürşid.
Dün, bugün ve yarın ki, zamanlarda, vahşet üstüne vahşet getiriyordu insan.
Yanan yüreğime gülümseyen o çocuğun duası bir diken tarlası gibi olan halimdendi.
Ama gözlerinin dilsiz yakınmasından bakarsanız bir güzide mektup geliyordu yoksulların gecesinden.
Bir çocuk fısıldamakta, yaklaşmakta günbatımında demircinin örsünde kıpkırmızı darbeleri, atan bir yürek gibi.
Gariblerin duasına banılmış suskun akşamda bir ibret var.
Artık susuyorum, sanki kendimde bile yokmuşçasına!..
Hayatta olabileceğiniz en güzel yer, bir duanın içinde yer almaktır.
(Y.ed - Güzide Mektupları Albümü)