Feryadı figan bürümüşse

FERYADI FİGAN BÜRÜMÜŞSE DİLLERİ
BÜLBÜL SEVMİŞ SÜKUT ETMİŞ GÜLLERİ
YAĞMUR AÇMIŞ KÖKÜNDEKİ ZİLLERİ
HÜZÜNLENİP KAHIR ETSEM AH DEMEM

Gönlümden taşıyor arzular benim
Vücuda yayılmış yaralar benim
Morarmış ,kararmış bulgular benim
Çürüyen tenlerim olsa of demem

Sevmeyi öğrendi yüreğim senden
Sevgiye belendi arındı kinden
Ne zaman dilersen sende say dünden
Eriyen zamana vah bile demem

Bizimde nefsimiz arzumuz vardır
Kimine göre de bu duygumuz hardır
Gönlü zengin insanoğlu kibardır
Tükenen ömrüme vah bile demem

Kula kulluk yakışır mı insana
Yalakamı ne diyeyim ben sana
Atatürk'ün namı gitti cihana
Çifte atıp anırana höst demem

Bülbülün sükutu gülşen de yas dır
Nameli dillerde al güller has dır
Gülizar önünde çeşme ihlasdır
Yanar günde su içene laf demem

Hicranınan yanan dilin bizardır
Orusbuda azda olsa yüz vardır
Erkeklerin orusbusu lavgardır
Ağlayandan kalan malı istemem