Feryadı Figan Şiiri - Mevlüt Muhammet Özcan

Çürüyorum günden güne
Her saat tıkırtısında içimden bir iskele çöküyor
Bu yalpalı duvarlar arkasından duyuramam sesimi
Sessizce bağırırım feryadı figan

İnsanların yüzüne gülerim, mutlu sanarlar
Hayır...İçimde ağlayan biri var
Koca kadırgalar bile dayanamazken tufana
Her gülüşümde içimde bir tufan kopar oysa ki

Kelimeler bir jilet gibi keskin
Bazı satılık ruhlar ise sallarlar jiletlerini üstüme, umarsızca
Sanki...Sanki ruhsuzum gibi
Sanki şerefim yokmuşçasına

Ey ölüm ! İzleme artık beni uzaklardan
Gel de tattır şu ab-ı ölümü bana
Tattır ki dindir şu feryadı figanı
Tattır ki...Kurtulayım şu ıstırabı bitmez dünyadan
Tattır ki benim yerime yaşasın mutlu olanlar
Tattır ki...Kurtulayım şu ıstırap dolu dünyadan