Ferit Emre Adaklı Şiirleri - Şair Ferit ...

Kalın geldi bu sevgi …
Bu hasret …
Göze almalar, çok acımasız.
Hiçbir şeyi yapamaz durumda, elim kolum bağlı kaldım …

Bir zamanlar sabrı öğretirdim.

Renkli kavanozlara doldurduğum,
Her cinsten,
Her büyüklükten çakıllara bakıyorsun.
Halin çekiciliğini yaşamak nedir diye sorsalar;
Kuşkusuz kavanozlarımı gösteriyorsun.

Oldum olası doluydum.
Dolu – dolu yaşadım, ona göre gittim yollarda.
Sürekli;
Ben, ben idealleriyle savaşır buldu kendini.
Ağrılı buldu...

Ne olacak benim halim?
Sen, belki bilebilirsin …
Kritik, kritik dostum …
Ne olacak bizim halimiz dostum?

Yarın, bugünden farklı doğarsa öyle farklı olur ki!

Yanımda varmışsın gibi hep!
Olağanüstü hayal gücüme borçluyum bu geçişken tedaviyi.

Ağlamaya kalksam, dereler utanır be!
Yine de ağlarım her şeye rağmen, dereler ağlar …

Her enkazın altından savunmasız bir insan,
Her toprağın altından ağlayan bir yapıt çıkar...
Şenlenip, bayram yapacağını beklersin.
Ya da sevgilisini düşleyip, iç çekmesini...

Kapılıp gitmiş dalgalara,

Aylardan ilk bahar,
Günlerden 19... günlerim cıvıl – cıvıl.
Ne beni sarsan acılarım var, ne de derinlerimi kaynatan sıcak sularım.

Sen, başındayız sanıyorsun, filmlerimizin.
Bense, yarın mezarlarda toprakla oynamayı tasarlıyorum...

Senin oyunun sahnede.
Ve perde kapanacak bir gün …

En baştan beri oynanan, gizliden gizliye devam eden,
Benim oyunlarım süre gidecek ötelere …

Sana bağlı!
Sana bağlı, yaşamın zorluklarıyla gelen,
İç sıkıntılarının garip terletmeleri…

Sana bağlı, terlemiyorum artık demenin gurur verici ağırlığı.

Gizlendiğim deliklerden çıkma vakti.
Usulca sokulmalıyım dizlerinin dibine,
Yanı başında, o sessiz ağlamalarına şahit olmak ister gibi …

Durmak bilmez saatlerin,
Gizli – gizli, sadistçe ilerlemelerini kıskandırmak ister gibi.