Ferit Emre Adaklı Şiirleri - Şair Ferit ...

Hani, her an içinde
Hissettiğin panik duygusu
Kaybolduğunda,
İptal olma hissiyle,
Boşalmanın hafifliğini yaşarsın ya!
...

Sabahlarım öyle içler acısı ki.
Dırdırlarım ve karın ağrılarımla yankılanıyor.
Öylesine iğrendiğim azaplar ki,
Dile gelmeyen nefret bulutları içinde...
Tüylerim diken – diken...

Kargaşaya,
Kapkara bir çirkinliğe, yazgıya yenildin ülkem.

Bir anne saflığındaydın bir zamanlar.
Dilden dile hakimiyetin konuşulurdu...

Yılgın bir yaz sonu!
Yorgunluğuma dem vurmuşum …
Hatıralara bakıyor, resimlerle avunuyorum için – için …

Yön göstermeyi sevmeyen,
Gururdan nefret eden her insanın akıbeti gibi,

Güneşlerim parlar,
İçin – için yanıp, aydınlattığını sandığım.

Çiçekler her zamankinden daha renkli...
Daha renkli, daha kokulu sandığım.

Belki sihirli bir sözcük,
Yağmamı, gürül –gürül çağlamamı sağlayacak.
Belki de, aşk yüklü pembe bulutlar, ağlatacak kaderime...

Aşksızlığımı,
Bir “ Seni Seviyorum ” tamlamasını hatırlatacak her şey...

Adının yeri hep boş kalacak.
İnsanlara, hep meçhul bir şeymişsin gibi gelecek.
Merak uyandıracaksın içten içe...
Sürekli bu merakla var olacaksın içimde...

Sana her dokunasım geldiğinde, irkilip,

Her şeyini yitirmiş
Ve de
Yetim, bir çocukla yaşıyorum içimde.
Kabuslarını büyüten, devamlı yalanlarına sarılan,
Garip bir avuntu çocuğu...

Heyecanımı unutamıyorum,,, o akşam saati idi.
Hani elimi tutmuştun, o sıcacık ellerinle.
Bilmiyorum, fark ettin mi? Ölecek gibiydim …
Eşsiz, benzersizdi …

Nedenini sorsan şayet, senden derim …

Aşksı bir sıcağın vardı bugün!
Alıp, bir dolu kucak, sarılasım geldiği yumuşaklıkta.
Sızlayan kemiklerime inat,
Gıyır – gıyır bir sıcak bu...

Sokaklarında bir deli karmaşa buldum yine.