Gel ey gül yüzlü dilber, el sözüyle yol alma
Sen git gerçek sevdayı, dağların burcundan sor
Sevene sır versende, beşer aşkıyla solma
Sen git gerçek sevdayı, dağların burcundan sor
Âşıklar aşk bağında, aşk alıp aşk satarlar
Derde düştüm derbederim
Göz sevince gönül coşar bir güzelin sevdasıyla
Gönül aha düşme artık ben dert ile heder oldum
Kalp yanınca kelam bekler bir maşukun edasıyla
Gönül aha düşme artık ben Leyla, dan beter oldum
Lafla değil kurban, özden yanana,
Gel canana can ver, dese koşarım
Koş beraber gidek, dese canana
Gel canana can ver, dese koşarım,
Özünden yanan kul yâre âşıktır,
Dünya varından geçmeyen,
Gül bağında uçmaz gönül.
Maşuku kalpte seçmeyen,
Yâr badesin içmez gönül
HAK için vuslatta kalan,
Göz sevip ah ile düşünce deme
Gönlün nikabında yol bulur gider
Aklıyla gerçeği bulamaz seme
Cürümün hitabında yol bulur gider
Arif irfan babın sabırla açar
Ey gönlümün Leylası dilimde bir destansın,
Ne senden vaz geçerim ne de olan sevdandan.
Sen kalbimin dünyası gönlümde bir sultansın,
Ne senden vaz geçerim ne de olan sevdandan.
Sevene sevda olan sevda ile bağlanır,
Ey gönül uyan artık ömür bitti gidiyor
Ayrıl artık gafletten bunca delalet niye
Hakka şükr eden kula günlük nimet yetiyor
Ayrıl artık gafletten bunca delalet niye
Ver kalbini Mevla, ya nuru cem et mah, ında
Yıktım vıran oldu gönlüm sarayı,
El çek tabip el çek yaram derindir.
Merhem temizlemez bunca yarayı,
El çek tabip el çek yaram derindir.
Bir doktor saramaz bunca yarayı,
Ne saklarsın bu canı,
Hakkı tespih etmezsen
Ne beslersin boş hanı
Hak yoluna gitmezse
Boşa yorma bu hanı,
Bir iki tebessüm bir tek damla yaş
Beni candan eder güzel sevdiğim
Yardan başka güle eğilmez bu baş
Beni candan eden güzel sevdiğim
Gül gonca açmadan alma aynına
az önce harika bir şiir okudum şimdi ise o şiirin sahibini yürekten kutluyorum.