Feride Hanım Şiiri - Fatma Altun

Devletin yaptığı tek katlı sarı evde oturuyordu bir başına,
Etine dolgun Feride Hanım.
Gün yüzü görmemiş
Kısılan bir çift göz,
Nasırlaşmış eller
Ve kabuk bağlayan bir yürekle oturuyordu Feride Hanım.
İki kız dört oğlan anası,
Dalgındı Feride Hanım.
Kim bilir neyi düşünüyordu
Belki de balık tutmaya gidip dönmeyen kocasını düşünüyordu.
Kocası doluşturmuş arabaya
Çocuklarını.
Toplamış ağını dinamitini, kovasını, oltasını
Gitmiş balık tutmaya,
Irmak boyuna.
Uzaklaştırmış kendinden çocukları,
Patlatmış dinamiti.
Ellerinde, kollarında dinamit tozları,
Parçalanıvermiş Ahmet Bey.
Artık ne geçim derdi
Ne de o çok şikayet ettiği kadın dırdırı.
Ne balıklar ne de Ahmet Bey vardı.
Haber gelmiş köye
Koşuvermiş köylüler yardımına.
Ne çare dört bir yanda Ahmet Bey'in parçaları.
Toplanıp Ahmet Bey'in parçaları konulmuş köy mezarlığına.
Kalmış bir başına Feride hanım iki kız dört oğlan anası.
Düşünüyordu Feride Hanım düşünüyordu
İki kız dört oğlan anası.
Devletin yaptığı tek katlı sarı evde bir başına düşünüyordu.
Gözünde yaş,
Elinde çalı süpürgesi.
Süpürüyordu yaşanmışlıkları Feride Hanım, süpürüyordu.