Feride Bektaş Şiirleri - Şair Feride Bektaş

Derinden ah çeker ince söylerim,
Nasihat eylemem boşaymış yârim.
Avunmuyor gönül nice eylerim,
Ağlamam sızlamam boşaymış yârim.

Akar durur gözümün gevherden yaşı,

Gönül sevgiliyi her daim anar,
Andıkça da baştan ayağa yanar,
Hayale aldanır düşlere kanar,
Çile kadehini doldur sevdiğim.

Yar olmazsa halim gör nice olur,

Beyzanurum ter çiçeksin dünyaya
Bakışların gönülleri yandırar
Yavrucagım sen umutsun her aya
Her gülüşün gamzeleri kandırar

Efsunkarsın hem güneşe,hem aya

Sözler verip, yeminler ettim,
“Bu kez son her şey bitti” dedim,
Olmaz duaya “Amin” deyip,
Kapattım açılan gönül kapımı...
FAKAT,
Kendimi senden çıkardığımda sıfır kalıyor,

Rahmine düştüğümüz günden beri,
Ne güzel ninniler söylerdin bize,
Bize muhtaçlığından beri,
Sana; senin gibi ninni söylemiyoruz anne.

Miniciktik bu yaşa getirdin bizi,

Sitemkar Ablama (Feride BEKTAŞ) ithafen

SİTEMKAR ABLAMA
(Feride BEKTAŞ)

Bulunmaz bir cansın, yarene yoldaş.

Aradım izini bir bilsen ne çok
Avcı olup bulamadım yar seni.
Kaşım zifiri yaydır kirpiklerim ok,
Avcı olup vuramadım yar seni.

Şen gönlüm, yoluna örülmüş ağdı,

Bahar yüzlü yâre bir hoşluk gelmiş,
Umarsızca kendin zamana salmış,
Kendince bir şeyler, birçok yol bulmuş,
O yârin haline şaşırıp kaldım.

Sevdaya boş vermiş aşkı haylamış,

Yar yar diye bak tükendi özüm,
Yar sustu pustu çekti içini.
Dedim' Ne nazım var ne bir sözüm,'
Yar sustu pustu çekti içini.

Her “Yar” dedikçe tebdilim şaştı,

Sübhan aşkına meramına et visal şimdi.
Geçen zaman ölümden beter bir misal şimdi.

Diken elinde biçare, yanar gülüm al al,
Kafeste ki bülbülüm kurtuluşa sal şimdi.