Ferhat Seyhan Şiirleri - Şair Ferhat Seyhan

Onca çocuğun vardı,
Onca dostun, arkadaşın vardı,
Yalnız düşmüşsun babam,
Yaşlı düşmüşsun babam.

Ah babam, vah babam

Ah gönlüm,
Güle oynaya geldin bir vakit,
Şimdi gözyaşları içinde ayrılıyorsun.
Kaderinden, kederinden
Firar edeceğini mi sanıyorsun.

Kabahat bizdeydi,
Kabahat bizdeydi ki,
Boş hayallere sarılıp zemheride ısınmaya çalışıyorduk.
Eriyen mumun kısa süren, titrek ışığında,
Bitmeyen bir güneşin sabrını görüyorduk.
Rahmetsiz bir kışın ardında açan çiğdemde,

İnsan,
Neler çeker, aşk uğruna, harap olur,
Çöllere düşer, bitap düşer, deli divane olur.

Kalbin yükü ağır olur, aşk başa gelince.
Duyar, inanmazdım, bu aşka düşmeden önce.

Biliyor musun?
Babam hiç "seni seviyorum" demezdi,
Ama ben hep anlardım, çünkü severdi beni.
Eve geç geldiğimde kızmasından,
Kızarken endişe ettiğinden anlardım.

Gün olmuş
Cahiller yönetici
Din tacirleri evliya
Hayat kadını, ve namusuz eş olmuş.
Torpil referans
Referans silairahim

Sözle Harun eylemle Karun olduk
Eğri eğriydi, doğruyu biz bozduk
Kalbi riya ile her daim yorduk
Eğri eğriydi, doğruyu biz bozduk

Haramdan kirli eller öpülür oldu

Sana bir haller olmuş sevdiğim
Şiir kitaplarına her baktığımda
Elif misali hep dik duruyordun
Ama artık öyle duramuyorsun.
Şimdi hangi imla kitabına baksam
İfadeleri ayıran virgül misali

Hicranın gözümde bir kördüğüm,
Ey dağa taşa, her yana sorduğum,
Ey gönül gözüyle başka gördüğüm,
Yüreğimde bir sır, gizlediğim sensin.

Aklımın kör kuyusunda çözemediğim

Kırgınlık,
Hiçbir ifadede olmayan ağır bir acı barındırır.
Kırgınlık bambaşka bir şey;
Üzülmekten, küsmekten öte bir şey.
Üzüldü mü veya küstü mü insan,
Yüzünde gölgesi belli olur,