Ferhat Çetin Şiirleri - Şair Ferhat Çetin

Yıkılsın be bu şehirrrr,
Yaksınlar tüm sokaklarını,adananın
Ne bir ayak izi kalsın,
Nede kaldırım taşları,
Çünkü burda buldu,beni
Dinmeyen o gözyaşları.

hani kör kuruştum ya senin cebinde üç kuruş versende bir meyve alıp cennetinden atılsam, kör kuyuya düşsemde yusuf gibi mısıra esir olsam, huzurunda kaderimle, firavun yüreğinde misafir kalsam bana dese ki ... eyyyy kul, neden attı seni tanrıçalar, susarım seni esir almasın diye. hani senin o zalim yüreğin varya, vurduğun klepçeyi biraz yumşatsa, o muteşem şirinim olsa,,da yalvarsam ona, acılarımı dindir artık allah aşkına şafak doğmadan önce anılarım terk etmiş olsa,da seni unutsam,,diye, yaparmısın tanrıçam,,,,

Osmanlıdan kalan ipek yolları gibi,

Yol geçen HANISIN sen,

Çingene destisi elinde,,,

Seviyorum be

Kim ne derse desin seviyorum be,,
Yaşamayı,sevmeyi,sevilmeyi,her şeyi
Suskun olamam ki tapıyorsam tanrıya,
Çiçekleri.gülleri.acıları derleri.birde seni,

Sanmaki berduşum sanmaki deli
Başıma böylesi gelmedi bura geldim geleli
Salsanda üstüme fırtınalı şimşekli seli
Adıma yakışmaz bayanlara bir söz etmek
Şair gibi şairim ben,,kendimi bildim bileli
Kelimeler yargılanmaz,olsada meşkler

Dirhem dirhem
Ağır ağır Artan acılar
Kan kurusu iz bırakacaklar,
Yavaş yavaş tükenen nefesime
Bir damla su verecekse bacılar.
Bilki getirecek beni kendime,

Bulutlardan kopup gelmiştin,,
Avuçlarıma,
Islaklığın var hala
İçime saklı bir düş vermiştin
Hatırlasana
Bir araya gelemeyiz.böyle bilsekte

dökülen gözyaşları
sanadır seller gibi
yalvaran dudaklarım
titremez eller gibi
perişan şu yüreğim
paslanır teller gibi

Hayalinde bir düş gibi yaşarken
Kınası yakılmış tül tül zülüflerinden
Seviyorum seni diye söylerken
Oynuyordu sanki bilki yer yerinden
Çözülme.
Aynalara birdaha bak yeniden

neyimi sevmedin be gülüm,
şiirse sana yazdım
sen kainata boş gözlerle bakarken
bense senin gözlerine bakmak istedim
sen odanda su içerken
ben zehir içiyordum senin sözlerinde