Ferhat Çetin Şiirleri - Şair Ferhat Çetin

Zor be arkadaşım..zor
Hani düşünür insan, tek başına kalınca
Issız bir adanın zirvesindeyken
Denizin kıyıları vuran dalgalarına dalar bazen
İnsanın gözleri ya…
Menzilin uazaklığına aldırmadan,

Ne mutlu dil söylemeden gözden anlayana Ben yanarım söyleyip söyleyipte anlatamadığıma...... Ne mutlu banada gözle görmeden gönül gözüyle görüp anlayan dostlarım olduğu için....nasılsın......seninde yakınında hep halden anlyan dostların olsun komşum emi... hımmmmmm,,evet yaaa, Lal olmuş dilse….. gözlerim varya, Söylerrrr,,dertlerini birrr bir Başlar ateşlerde yanmaya, Anlamazsa anlamasın,kul kader Görmeden,görmüş gibi beni anlayan, Olurmu dersin,, Dilekle dost kazanılsada, Neye yarar aslı uzak durunca, Deryay’ı mahşere vucuttt değecekse bir gün,bırakta yürekte kalsın,ölmesin ne bügün nede dün.. Kıble’i şerefeye dönsem de yüzümü,Allah biliyorya komşum,bu yürek hala sürgünnnnn,,,, s e n d e..

Poyrazları sevmiyorum,,meçhulden geliyorsa,
Sandallar paramparça,
Balıkçılar açç,
Ecel dalgaları estiriyor her gece
Kaçabilirsen kaç
Sahildeki bıraktığın ayak izlerini siliyor,

sabahın saat 8 iydi daha,,
sasondan geliyorduk yorgunca
osmaniye ilçesine gelince
uyandım uyuduğum ön koltukta,
kan revan içindeydi yüzüm gözüm,
insanlar doluşmuştu başucumuza,

muhteşem toprağın muhteşem kadınını taşıyor şimdi yüreğim eğik duygularımın yoluydu sana gelişim daha dün sende tutukluluğu yaşarken imarsız bir düştü bana gel deyişin, devrimleri yarattık bugün sevdamızda ölümleri soldurduk be gülüm senle o meçhul parkta aşkın gözyaşları yazılmıştı verdiğin o ilk kitapta seni anlatıyordu kadınım ……daha ilk sayfalarında alemlerin kutsal düşüydü, bekleyen otobanda sokakları arşınladık tenha bir yer için ard arda devrimlari yarattık mutluluğumuzda ölümü uslandırdık be gülüm senle o meçhul parkta aşkımızı kutsayan mavi gökyünün bayramı vardı biz el eleyken….. kimbilir kaç can yok oluyordu senin gözlerine dalarken birlikte ayrılık günahlarını içimizde taşırken devrimleri yarattık hasretimizde bu gün ölümleri soldurduk.be gülüm veda öpücüğü verirken o meçhul parkta bir kırmızı toka ….ve bir kurşun kalem banaydı… canım markette ilk hediyen yemin olsun… davam olsun sana tapınmak ibret alsın kıymetten anlamayan sahte erkekler devrimleri yarattık ilk ayrılışımızda ölümleri soldurduk.be gülüm..el sallarken o meçhul parkta

gökyüzünü seyredelim birlikte.
ellerin ellerimde
yıldızlara uzanalım sevda yelkenimizle
kanımızı verelim birbirmize
mahşerin cennete açılan kapısından
girelim kaderde yazısın evliliğimizle

sana sevdalı olmak bana iffettir
aşkın başım üstüne rabbimden emanettir
sözüm sana bu alemde bedeni saadettir
dönersem sözümden insan değilim
…………….güneşi yakacak afet gibisin
…………….artık benim ocağımda iffet birisin

anladım,,,,anlatma birdaha,
mabedi ar'ını.
yazı tahtasımı sandın arkadaş beni,
ilkokul öğrencisi gibi,
sende yürek yoksa kimin suçudur dersin,
bazen çıktım yücelere aradım seni,

kader odasındayız be gülüm ikimizde
pencereler kapalı,
kapılar örtük
hadi diyor kader bize,,
d e r t l e ş i n,,,,,,sessizce
bir mazi vardı sende tükenişte

sarmadan tenini ölürsem şayet
saçlarında bir belik örmeden gitmem
okusanda başucumda sessiz bir ayet
o güzel gözlerini görmeden gitmem