Feracesi ağarmış ihtiyar!

Ömrünün son yılları,
Sırtında ağarmış feracesi!
Yüzünde yorgun gülücükleri.
Elinde bir tas armut!
Yanında koca bir sepeti.
Sattıkça dilinde dua demedi!
Yokluk düşürmüş yollara,
Kapı kapı dolaştırıyor onu.
Satmıyor yalvarıyor!
Bir de üç yetime bakıyor.
Ha ağladı ha ağlayacak.
Aldığı bir çuval unun,
Parasını toplayacak…
Yardım etsin Yaradan!
Yaşlı kimsesiz bir ihtiyar.
Gülüyor yüzü,
Bir tas armut sattıkça…
Yaz bitecek armutta!
Umut,
Her doldurup satacağı tasta!
Ya sonra?
Var mı satacağı acaba,
Bir tas bir tas armuttan başka!
O satıyor,sattıkça mutlu oluyor.
Bir bitirsem dönsem köyüme,
Aldığım unu ödesem yerine!
Bir tas bir tas armut daha,
Sattıkça gözleri gülüyor.
Bir tas armut satmak için,
O yaşlı feracesi ağırmış ihtiyar!
Dimdik, dimdik ayakta duruyor…

10.20/Pazar
23.Haziran.2002