Yine efkar bastı gamlı gönlümü.
Bana böyle niye kıydın a felek.
Gönül bahcemdeki gönca gülümü,
Açmadan tomurcuk koydun be felek.
Ağarttın saçımı, büktün belimi.
Ben istedim; sen vermedin ölümü.
Hangi dala uzatmışsam elimi,
Tuttuğum dalları kırdın he felek.
Düşmanın ben isem; kim senin dostun?
Merhamet dilendim; sen beni astın.
Bilemedim senin ne imiş kastın.
Bu zulmetin sebebi ne, de felek.
Beni böyle dertli dertli ağlatan,
Yüreğimi aşk oduna dağlatan,
Ömür boyu karaları bağlatan,
Beni güldürmeyen yine o felek.
Kayıt Tarihi : 6.4.2009 19:48:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
1972 Almanya.
![Nisari Özdoğan](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/04/06/felek-116.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!