Felçli Zamanlar Şiiri - Muhammed Taşbaşı

Kendini bilmez gözlerim düzelir mi bir sabah
Yetişebilir mi kimi kimsesi olmayan telefonlara
Bir şeyler yapamaz mıyız eskici
Sabahı beklemeden yaşasak olmaz mı
Zaten bütün sabahlar felçli, geceler de öyle
Kimsenin yerinden kalkmaya niyeti de yok
Ben ise bu felçli zamanlar arasında sürekli hastayım
Bir türlü iyileşemiyorum
Ne duyarsam kulaklarımı tırmalıyor özellikle de telefonlar
Her yere geç kalıyorum her şeyi de suçluyorum
Anne diyorum içimden, anne başımı okşa
Gözlerimi kaldırmıyor bedenim
Sürekli uzaklaşıyor ruhum benden
Bir şeyler yapamaz mıyız eskici
Koca bir ağacın tek bir yaprağını çizebildim henüz
Yine yetişemeyeceğim sözlerime
Mutsuzluk her yere dökülecek
Bir daha göremeyeceğiz beyaz gökkuşağını
Sen zamanı durduramaz mısın
Sadece tüm sözlerime yetişmeye çalışıyorum
Bu felçli zamanların arasında
Bir şeyler yapamaz mıyız eskici
Sabah oluyor tekrardan