Felçli Şiir Şiiri - Alican Bayar

kaçırıp camların uzunca sabahlarından kendimi
şu ebruli desenli halıya
evet o halının çizgilerine, eğip şapkamı,
düşünür dururum dalıp gitmenin gizemini
gizemini ve erdemini…

aynı bardaktan kaç defa su içilir ki,
bu işin de bir felsefesi olmalı

yaşlı bir çınar çıkartır başını
karşı binaların kenarından, yüz yaşında!
yüz zaman diliminde oynanan,
bir gölge oyunu oyar dururum aklıma
hem de şu ebruli desenli halının üzerinde
uzunca tükürüyorum benim başım ıslanıyor
bir terslik var diyorum bu başta

kışları asfaltta devinen yağmuru,
yazları avize taşlarında salınan güneşi takip ederim
ve penceremin önünden geçen bir takım insanları
o insanların şarkılarını… şarkılarını
ben zaten ne zaman bir insanlık şarkısı duysam,
saçlarım hep diken diken

bir kadın gelir ara sıra dizleri üzerinde,
siler durur pullanmış dizelerimi
diyorum ki ona, ‘kadınlar asla diz çökmemeli’ kızıyorum!
aynı kadın kurumuş kelimelerimi de silerdi önceleri,
ama artık ağlamıyorum, ağlayamıyorum!
inliyorum yerimde,
geceleri ses çıkarmaya niyetli nesneler gibi
yaprağın rüzgara hasreti,
örtülerin kıpırdanacakkenki arzusu ve heyecanı gibi,
insanı da hareketlendirecek bir dürtü olmalı diyorum

kaç eylülü daha takınabilir ki ellerim,
kaç kadını daha dansa kaldırabilirim düşlerimde
en fazla bir yıl sürer ömrü göçmen kelebeklerinin
biliyorum! bir gün ansızın terk edecek bu aklım beni
olsun diyorum, olsun
zaten eskiden de çok severdi uçup gitmeyi